منظور از کلمات «آنگلو _ ساکسون» عبارت از کسی است که انگلیسی بوده یا نژادش انگلیسی باشد، ولی خود آنگلوساکسون ها در حقیقت مردمی بوده اند که در زمانهای خیلی قدیم زندگی می کرده اند.
وقتی رومی ها، انگلستان (بریتانیا) را شکست دادند، در حدود 400 سال آنرا در تصرف خود داشتند. سپس سربازان رومی به ایتالیا فرا خوانده شده و بریتانیا بلادفاع باقی ماند.
در ابتدا بریتانیایی ها سعی کردند به همان روش رومی ها زندگی کنند، ولی وقتی در سال 450 میلادی طوایف سرگردان شروع به سکونت در قسمتی از خاک انگلستان نمودند که امروزه آنگلیای شرقی خوانده می شود، بریتانیایی ها بزودی دریافتند که تازه واردین مردمی بی رحم و ظالم بوده و سرودها و آوازهای آنها تنها درباره جنگ و ستیز و لشکرکشی می باشد. این تازه واردین عمدتا” به سه طایفه آلمانی بنام آنگلز، ساکسونز و جوتس یا یوتس تعلق داشتند. تمام آنها در ساحل یا در نزدیکی دریای شمال و بالتیک زندگی می کردند.
این تازه واردین دارای موهای زیبا، قد بلند و خیلی شجاع بودند. پیش از پایان قرن ششم میلادی، سرانجام آنها بر قدرت رومی ها در بریتانیا غلبه کرده و هفت حکومت سلطنتی در آنجا بنیان نهادند.
ابتدا هر یک از این حکومت ها دارای فرمانروایی بود ولی در سال 829 میلادی، همگی متحد شده و تحت امر فرمانروایی بزرگ درآمدند. یکی از جانشینان فرمانروای واحد، آلفرد کبیر بود که از سال 871 تا 900 میلادی سلطنت کرد. در سال 1066 میلادی حکومت پادشاهان آنگلوساکسون در بریتانیا با فتح نورمانها پایان یافت.
انگلیسی های قدیمی یا آنگلوساکسون ها، به زبانی تکلم می کردند که مخلوطی بود از زبان آنگلز، جوتس یا یوتس و ساکسونها. انگلیسی امروزی با اینکه از زبان آنگلوساکسون ها بوجود آمده ولی شباهت بین آنها خیلی جزئی است. زبان آنگلوساکسون را باید مانند هر زبان خارجی دیگر تحصیل نمود.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1
