تاریخچه سبزی ها و چگونگی مصرف آنها

سبزی گیاهی است که برگ های آن برای غذا، دارو، عطر یا چاشنی غذا در پخت و پز مصرف می گردد. سبزی ها و ادویه ها می توانند غذای عادی روزانه را به غذای خوشمزه مخصوصی تبدیل کنند. ولی چون بعضی از این سبزیها زیادی معطر یا تند مزه هستند، استفاده دائمی از آنها درست نیست. چند نوع ازسبزیجات پر استفاده و مفید بشرح زیر است:
ریحان، سبزی شیرین و ملایمی است که مزه نسبتا” تندی دارد و با انواع سالادها مصرف می شود. مریم گلی با غذاهای مقوی مصرف می شود و دارای مزه ای تند و بوی نسبتا” معطری است و به علت بوی خوشی که دارد پنیر را در برگهای آن می پیچند. سبزی آویشن دارای انواع مختلفی است که در کشورهای مدیترانه می روید، مشهورترین انواع آن آویشن باغی و نوع دیگر آن که بوی لیمو دارد به آویشن لیمویی معروف است. آویشن مقوی بعنوان نوعی چاشنی غذا به صورت تازه یا خشک مصرف دارد.
دانه ی میخک در طباخی یا شیرینی پزی مصرف می گردد. در حقیقت آنها گل درخت میخک محسوب می شوند که در جزایر مولوک می رویند. میخک شیرین و دارای بوی خوشی بوده و می توان آن را به صورت درسته یا گرد شده مصرف نمود.
نعناع از نظر مزه و عطری که دارد مشهور است و نام آن از مینتا یا دختر دریا در اساطیر قدیم یونان گرفته شده است. الهه پرسفون برابر افسانه های کهن، به خاطر حسادت زیاد رقیب زیبای خود مینتا را تبدیل به این گیاه نمود.
نعناع از تیره گیاهانی از قبیل آویشن، مریم گلی، مرزنگوش و اکلیل کوهی می باشد. معروفترین انواع نعناع نوع آبی آن می باشد ولی عموما” نعناع باغی را برای تهیه سس نعناع یا آدامس بکار می برند. یک قسم دیگر نعناع مورد توجه گربه ها می باشد و به این تیره از گیاه نیز تعلق دارد و به آن علف گربه می گویند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1