مواردی که در آن، روح افراد از کالبد فیزیکی خارج شده و به خود از نقطه ای مناسب بیرون جسم خویش، نگاه می کند. به نظر می آید این حالت مخصوصا” در مواقعی رخ می دهد که شخص در حال استرس باشد _ مثلا” هنگامی که شخص با اتومبیل تصادف کرده باشد _ اما با این همه در شرایط کاملا” عادی نیز امکان اتفاق آن وجود دارد. مواردی از این نوع تجربه را سلیا گرین در کتاب خود جمع آوری کرده که ما در اینجا یک نمونه را به عنوان مثال می آوریم.
شخصی به آرامی روی یکی از صندلیهای یک اتوبوس دو طبقه نشسته است:«من در قسمت عقب اتوبوس نشسته بودم و از پنجره به بیرون نگاه می کردم. ناگهان بدون هیچگونه احساس قبلی، خود را در حال مشاهده خودم از پلکان اتوبوس دیدم. تمام حواس من، بینایی، عواطف و غیره روی پلکان بودند و تنها بدن واقعی من روی صندلی اتوبوس باقی مانده بود.» این تجربه ممکن است همچنین موقعی که سوژه در خواب یا بیهوشی ناشی از مواد بیهوشی زا باشد رخ دهد.
خانم گرین تجربیات «پاراسوماتیک» (خارج از جسم) را که در آن سوژه خود را در بدن دیگری کم و بیش شبیه به بدن فیزیکی خودش می یابد، از تجربیات «استاتیک» (فاقد جسم) که در آن سوژه از زاویه دید جدیدش با هیچ موجودیتی که فضایی را اشغال کند مرتبط نیست، متمایز می کند.
منبع: کتاب سفر به ماوراء – تالیف: ریچارد کاوندیش – جی بی راین