زبان عامیانه چگونه آغاز شد؟
زبان عامیانه در حقیقت همان زبان عادی است منتهی با اضافات یا تغییر شکل هایی. اگر در این باره تفکر کنید، خواهید دید که چند شکل زبان عامیانه وجود دارد.
این اشکال مختلف زبان عامیانه به دلایل زیاد و تحت شرایط مختلفی بوجود آمده است. یکی از معمولی ترین طرز شیوع آن در بین مردمی است که به یک گروه معین تعلق دارند. ممکن است وجه اشتراک آنها یک نوع تجارت، یک نوع حرفه، یک نوع کار تفننی و یک وضع خاص اجتماعی باشد. به عنوان مثال، شاگردان، لابراتوار و سالن ورزش را با حروف اختصاری lab و gym می نامند.
یک پیشخدمت می گوید: دو تابگذار، که منظورش آن است که دو تخم مرغ آب پز درست کن! ولی زبان عامیانه یک گروه ممکن است دارای معنی متفاوتی در گروه دیگری باشد.
بعضی اوقات اوضاع اجتماعی طوری است که وضع زبان عامیانه را ایجاب می کند فی المثل وقتی مردم هیجان زده می شوند یا جمعیت انبوهی دور هم جمع شده باشد، یا مردم به منظور معینی اجتماع کرده باشند (مثل زمان جنگ)، در این موقع است که زبان عامیانه متعددی بوجود می آید.
بلیتز (بمبارانهای هوایی) و واکی تاکی به معنی (بلندگوهای متحرک مخصوص افراد نظامی یا پلیس) اصطلاحات عامیانه ای هستند که در جنگ جهانی دوم بوجود آمدند.
گاهی اتفاق می افتد که شخص باهوشی زبان عامیانه ی جدیدی درست می کند که مورد قبول مردم قرار می گیرد و باز خیلی اوقات اتفاق می افتد که اصطلاحات و کلماتی را که نخست زبان عامیانه به نظر می آید بعدا” مورد قبول دانشمندان واقع شده و در فرهنگ های لغات وارد می شود.
در میان آنها می توان کلمه بت انگلیسی به معنی شرط بندی، یا شبی به معنی فرومایه یا چپ به معنی جوانک و کیدنپ به معنی دزدیدن را اسم برد. بعضی از کلمات از صدها سال پیش بصورت عامیانه باقی مانده اند، به عنوان مثال، کلمه انگلیسی بوز به معنی نوشابه.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6