این معما قریب به 2000 سال وجود داشته است و به نظر می آید پس از مصلوب شدن عیسی مسیح رو به افزایش گذاشته است.
استیگماتا حالتی است که نقاطی از دست ها یا کف دست و پاها (در بعضی موارد، پهلوهای بدن) زخم می شود یا خونریزی می کند در محل هایی این حالت به وجود می آید که حضرت مسیح به هنگام مصلوب شدن جراحت داشت.
اگرچه بسیاری از افراد غیر روحانی دچار این زخم شده اند، اما همه ی آنان پیرو مذهب کاتولیک بوده اند. به نظر می آید تاکنون دیده نشده یا گزارش نشده است یک غیر کاتولیک چنین زخمی داشته باشد. در حقیقت غیر از نوشته های مسیحیان در جای دیگری نمی بینیم که فردی در اثر همدردی با عیسی مسیح دچار جراحت شده باشد. به عنوان مثال، گفته می شود سنت فرانسین از آسیس و شفابخش بزرگ، کشیش پادری پیو این رنج مقدس را تجربه کرده اند. (به کسانی که دچار این جراحت می شوند عنوان کاتولیک می دهند).
گاهی اوقات این پدیده با تغییرات خودآگاه همراه است که شعف یا نوعی خلسه نامیده می شود. کسانی که این استیگماتا در بدنشان ایجاد می شود با افرادی که به دلیل عدم پذیرش جسم فیزیکی خود که روحشان در آن جای گرفته است به بدن خود آسیب می رسانند،(خود زنی می کنند) مقایسه شده اند. به علاوه به نظر می رسد این استیگماتا تجلی عشق انسان هایی است که می خواهند مصائب عیسی مسیح را بازسازی کنند. فکر می کنم بیشتر آنها در روز جمعه این کار را انجام می دهند، روزی که تصور می شود حضرت مسیح در آن روز وفات یافته است.
استیگماتا را می توان معجزه، نوعی باور عمیق یا عشق وافر نامید که باعث خود هیپنوتیزمی شود. این واقعیتی شناخته شده است، به همین سادگی، می توانید شخصی را هیپنوتیزم کنید و به او بگویید سیخ داغی را روی بازویش گذاشته اید اما در عوض قالب یخی را روی بازوی او بگذارید و یک تاول قرمز و بزرگ نمایان شود.
حالا دیگر نمی توان گفت معجزه رخ نمی دهد؛ خداوند می داند که در طول 50 سال زندگی صدها بار با چنین مواردی برخورد کرده ام، اما من شخصا” احساس می کنم افرادی که استیگماتا را تجربه کردند آکنده از عشق به مسیح هستند به همین دلیل می خواهند زجری را که او کشیده، تجربه کنند. کسانی که این نشانه ها را به نمایش می گذارند، به جنبه ی روحانی و معنوی بیشتر از جسم خود اهمیت می دهند و هیچ یک از افرادی که همچنین جراحاتی داشته اند هرگز به بیماری دچار نشده اند؛ با این وجود می توانید افراد بسیار مقدسی را ببینید (مانند مادر ترزا) که هرگز استیگماتا نداشته اند. بنابراین به نظر می رسد این سطحی از عبادت درونی است.
چنان که قبلا” هم گفتم، افکار واقعا” وجود دارند و در هر صورت به نوعی به آنچه فکر می کنیم، احساس می کنیم و انجام می دهیم، خواهیم رسید.
منبع: کتاب اسرار و عجایب جهان – تالیف: سیلویا براون
