نام خانوادگی از چه وقت رایج شد؟

«آها کوتوله، آها لاغره، این مو بوره است که دارد می آید». آیا بنظر شما این کلمات آشنا می آید؟ امری کاملا” طبیعی است که مردم را صدا کنیم. یعنی به آنها اسمی بدهیم که به طریقی معرف آنها باشد. اسمهای اولیه اشخاص به همین طریق به آنها داده شده است.

دختری که در زمان قحطی بدنیا آمده است ممکن است به اسم (یونا) که به زبان سلتیک به معنی قحطی می باشد، نامیده شود، یک مو طلایی بلوند را ممکن است (بلانش) نامید که به زبان فرانسه به معنی سفید می باشد. پسر ممکن است داوید نامیده شود که به معنی دوست داشتنی است.

اسم اول را در طول هزاران سال به همه ی افراد می دادند. بعدها در زمان فتح انگلستان بوسیله ی نرماندیها در سال 1066 ، نام خانوادگی به اسم اشخاص اضافه گردید تا آنها را بهتر مشخص نماید. زیرا اسم کوچک برای تمیز اشخاص از یکدیگر کافی نبود.

زمانی بود که مردم عادت داشتند که به اشخاص دو نام بدهند و برای پیدا کردن نام دوم راههای زیادی را در نظر می گرفتند. یکی از این راهها اضافه کردن اسم پدر بر نام فرزند بود. مثلا” اگر جان دارای پدری به اسم ویلیام بود معمولا” او را جان ویلیامسون، یا جان ویلسون یا جان ویلز، یا جان ویلیامز می خواندند.

راه دیگری برای تشخیص هویت مردم اضافه کردن محل اقامت یا محل تولد آنها بود، مثلا” شخصی که در نزدیکی جنگل زندگی می کرد، به اسم وود خوانده می شد که به معنی جنگل است یا اگر نزدیک دره سبزی می زیست احتمال داشت جان گرین نامیده شود.

غیر از این یک راه دیگر برای مشخص ساختن افراد، ذکر پیشه ی آنها بود به همین مناسبت نام های خانوادگی همچون اسمیت، تیلر، و رایت پیدا شد.

رایت کسی است که به کارهای مکانیکی اشتغال دارد. در زمان قدیم رومی ها نیز چیزی شبیه به اسم دوم روی خود می گذاشتند یعنی برای آنکه کودکی کاملا” مشخص باشد نام خانوادگی یا طایفه او را بر روی اسم وی اضافه می کردند. بعدها رومی ها حتی اسم سومی هم به نام خود اضافه کردند، که در حقیقت یک نوع لقب توصیفی بود.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6

مطالب مشابه از ذهن آموز:
دیدگاهی بگذارید