چرا شیر را سرور حیوانات می گویند؟
در سراسر تاریخ بشر، شیر در همه جا مظهر قدرت بوده است. از این رو ما می گوییم «فلان کس قوی است مانند شیر» یا آنکه «فلانی دل شیر دارد».
در دربار پادشاهان، عکس شیر را بر روی پرچم ها، سپرها و لباس های جنگی نقش می کردند تا نشان زورمندی باشد.
کسی نمی گوید که شیر در نبرد با همه ی موجودات روی زمین پیروز می شود. با این وصف، این حیوان چنان هیبتی دارد که وحشت به دل آدمی و دیگر حیوانات افکنده است.
مصریان قدیم شیر را مقدس می شمردند.
در زمان تولد مسیح، شیر در بسیاری از نقاط اروپا یافت می شد. ولی در حدود سال 500 بود که همه ی آنها را کشتند.
امروزه تنها جایی که این حیوان فراوان یافت می شود در افریقا و یکی از مناطق هندوستان است.
شیر در میان حیوانات از خانواده ی گربه به شمار می رود.
شیر بطور متوسط 270 سانتیمتر طول و بین 200 تا 250 کیلو وزن دارد.
شیر نر بزرگتر از شیر ماده است. جای پایش هم از جای پای او بزرگتر بوده، کسانی که به شکار می روند می توانند از جای پا تشخیص بدهند که شیر ماده شکار خواهند کرد یا شیر نر.
آوای شیر همان غرش است. این حیوان می غرد و مانند گربه نیست که صدای خُرخُر درآورد.
شیر بندرت بالای درخت می رود و برخلاف گربه، همیشه آماده ی جهش در درون آب است.
خوراک شیر، حیوانات چرنده است. از این رو بیشتر در مناطق وسیع زندگی می کند نه در درون جنگلها. شیر روزی یک بار هم آب می نوشد. به همین دلیل باید در نزدیکی آب بسر برد.
شیر روز را به استراحت می گذارند و شب هنگام به دنبال شکار می رود.
شیر فقط با جفت خود و یا در گروههای چهارتایی تا دوازده تایی زندگی می کند. غذای اصلیش گورخر، آهو و گاو وحشی است. گاهی به زرافه هم حمله می کند ولی هرگز کاری به فیل، کرگدن و اسب آبی ندارد.
هنگامی که شیر شکمش سیر باشد به هیچ حیوانی کار ندارد. به هنگام شکار در جایی به کمین می نشیند و همینکه حیوانی از برابرش بگذرد، از جا برمی خیزد و ناگهان بر او حمله می کند. در چنین حالتی حدود 60 کیلومتر در ساعت سرعت می گیرد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
