عنکبوت حقه باز با تارهای خود اتاقکی می سازد. بعد مگس را فرا خوانده می گوید:«چرا به اتاقم نمی آیی تا از تو پذیرایی کنم؟!»
مگس بیچاره فریب می خورد و نمی داند که عنکبوت خودش راه فرار را بلد است. تا قدم به خانه ی عنکبوت می گذارد در تله ی او گرفتار می شود و خوراک لذیذی برای میزبان خیانتکار فراهم می آورد.
قسمتی از تار عنکبوت چسبناک است و به همین دلیل مگس را حسابی به تله می اندازد.
اکنون ببینیم چرا پاهای خود عنکبوت در میان تارهایش گیر نمی کند؟
البته اگر عنکبوت هم مانند مگس ناشی باشد، او هم در تله ی تارهایی که تنیده زندانی می شود. اما او در میان تارها احساس می کند که در خانه ی خودش است. همه جای آن را بخوبی می شناسد و می داند که کدام یک از تارها چسبناک است و کدام نیست.
پس عنکبوت براحتی به گونه ای از میان تارها عبور می کند که پایش با تارهای چسبنده هرگز برخوردی پیدا نمی کند.
عنکبوت تارهای گوناگونی می تند:
برخی چسبناکند برای به دام انداختن شکار. برخی دیگر بی چسبند و نقش پره های چرخ را برای محکم کردن تارهای دیگر بازی می کنند.
عنکبوت این تارها را خود بخوبی تشخیص می دهد و هنگام راه رفتن مواظب است که به تارهای چسبناک بر نخورد.
عنکبوت دارای حس بساوایی نیرومندی است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
