ماه به آن دوری که در نظر اول مشاهده می شود نیست، ولی فاصله اش از زمین بطور متوسط 239000 مایل می باشد. قطر ماه 2160 مایل و به عبارت دیگر کمتر از فاصله ی سرتاسر آمریکاست. اما وقتی که آن را با یک تلسکوپ قوی مشاهده نمائیم، گویی فاصله اش با ما فقط در حدود 200 مایل می باشد.
چون ماه این اندازه بزرگ و نزدیک به نظر می آید، بعضی اوقات فراموش می کنیم که 239000 مایل مسافت بسیار زیادی است. به علت همین فاصله زیاد است که هنگام رانندگی وقتی به ماه نگاه می کنیم چنین به نظر می آید که دنبال ما حرکت می کند. برای شروع و مقدمه، باید بگوییم که این احساس ماست و یک عکس العمل روانی می باشد. وقتی که در امتداد جاده ای با سرعت می رانیم، متوجه می شویم که هر چیزی از ما فاصله می گیرد، یا بهتر بگوییم ما از آنها می گذریم. درختان، خانه ها، چیزها و خلاصه هر چه که در جاده و اطراف آن است همه در جهت مخالف ما با سرعت دور می شوند.
حالا بپردازیم به ماه: با این مقدمه که گفته شد انتظار داریم هر وقت به ماه نگاه می کنیم مثل سایر اشیاء از ما فاصله بگیرد و دور شود یا به جهت مخالف ما حرکت نماید و چون این منظره را نمی بینیم، این احساس به ما دست می دهد که ماه ما را تعقیب می نماید.
ولی باید دید چرا این مسئله در مورد ماه صدق نمی کند؟
علت آن فاصله ی زیادیست که ماه از زمین دارد. این فاصله با مقایسه با مسافتی که وسیله ی نقلیه ی ما در ساعت طی می کند بسیار زیاد است. بنابراین در حالی که ما حرکت می کنیم، زاویه ای که در آن به ماه نگاه می کنیم خیلی کم تغییر می نماید.
اگر در جاده ی صافی چند مایل حرکت کنیم زاویه ی دید ما اساسا” تغییر نمی کند و همچنانکه همه ی اشیاء را مشاهده می کنیم که در جهت مخالف ما حرکت می کنند چنین به نظرمان می رسد که ماه برعکس آنها ما را تعقیب می نماید.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 7
