از روزگار بسیار قدیم، زرافه ها حس کنجکاوی بشر را نسبت به خود برانگیخته اند.
یونانیان و مصریان می پنداشتند که این حیوان ترکیبی از پلنگ و شتر است. به همین دلیل هم آن را شتر پلنگ می نامیدند.
زرافه بلند قدترین حیوان است. یکی از دانشمندان فرانسوی به نام لامارک نظریه ای داشت که گفت: نخست زرافه گردنی کوتاه داشت. ولی سپس در محیطی قرار گرفت که مجبور گردید فقط از برگ شاخه های بلند تغذیه کند. از این رو، پیوسته گردن کشید و گردنش بتدریج دراز و درازتر گردید.
شگفت آن است که اندام زرافه به بزرگی اندام یک اسب معمولی می باشد. حال اگر درازی قامتش به 6 متر می رسد این فقط به خاطر پاها و گردن درازش می باشد.
گردن زرافه نیز مانند گردن انسان 7 مهره دارد. ولی هر کدام از این مهره ها فوق العاده کشیده می باشد و به همین دلیل دارای گردن بسیار ستبر و نیرومند گردیده است. (یکی از دلایلی که نشان میدهد بعدا گردن زرافه بلند شده است.)
اگر زرافه بخواهد آبی از زمین بنوشد باید آنقدر پاهای خود را از هم فاصله بدهد تا دهانش به آب برسد.
شکل و ساختمان عجیب اندام زرافه کاملا” با شیوه ی تغذیه ی این حیوان تناسب دارد. زیرا او فقط از برگ درختان استفاده می کند، آن هم در مناطق گرمسیری که علف در سطح زمین بسیار کم است و حیوان باید از برگ درختان بلند خوراک خود را تأمین کند.
زبان زرافه معمولا” 45 سانتی متر است ولی چنان آن را با مهارت به کار می برد که کوچکترین برگها را از درختان تیغ دار بی آنکه پاره شوند، برمی گیرد. لب بالایش نیز کشیده و دراز است به طوری که با آن می تواند چند برگ را یک جا از درخت بقاپد.
زرافه به چند طریق می تواند در برابر خطر از خود دفاع کند. یکی آنکه رنگ پوستش به گونه ای است که چون در سایه ی درختان مشغول چریدن می شود خود به خود به چشم نمی آید. دیگر آنکه گوش بسیار حساسی دارد و ضعیف ترین صدایی را که برمی خیزد، تشخیص می دهد. افزون بر اینها، حس بویایی و بینایی قوی نیز دارد.
و بالاخره این حیوان قادر است که حدود 50 کیلومتر در ساعت بدود. هنگامی که او را تعقیب کنند از تندپاترین اسبان نیز سبقت می گیرد.
زرافه چون مورد حمله واقع شود نبرد خوبی را آغاز می کند. با پاهای عقبش لگد می زند و از سرش همچون یک تبر استفاده می کند.
حتی شیر به هنگام حمله به زرافه احتیاط را از دست نمی دهد. همیشه از پشت سر به او نزدیک می شود.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3
