بنا به فرضیه های علمی زمانی بر روی کره زمین هیچگونه نباتی وجود نداشت. پس از صدها میلیون سال، لکه های بسیار ریز پروتوپلاسم بر روی زمین ظاهر شده است.
پروتوپلاسم نام ماده زنده ای است که در نباتات و حیوانات دیده می شود. برابر این فرضیه این لکه های اصلی پروتوپلاسم، آغاز پیدایش کلیه نباتات و حیوانات کره ما بوده اند.
رفته رفته لکه های پروتوپلاسمی تبدیل به نبات گردیده و دیواره هایی ضخیم پیدا کرده و در یک نقطه قرار گرفتند. آنها همچنین نوعی ماده سبز رنگ که به نام «کلروفیل» مشهور است تولید کرده و این عمل یعنی تولید «کلروفیل» آنها را قادر ساخت که بتوانند از مواد موجود در هوا، آب و خاک تغذیه کنند.
این گیاهان سبز اولیه، گیاهانی تک سلولی بودند که بعدا” تشکیل گیاهان چند سلولی را دادند. چون آنها حفاظتی در برابر خشک شدن نداشتند مجبور بودند که در آب بمانند.
امروزه بعضی از انواع این گیاهان هنوز به صورت گذشته زندگی می کنند که البته تا اندازه ای تکامل پیدا کرده اند و ما آنها را «جلبک» می نامیم.
رشته ای از گیاهانی هم بوجود آمدند که غذای خود را بدون استفاده از کلروفیل بدست می آوردند. این گیاهان فاقد سبزی بوده و به آنها قارچ گفته می شود.
بیشتر گیاهانی که امروزه روی زمین دیده می شوند در اثر تکامل تدریجی جلبک ها بوجود آمده اند. برخی از آنها از آب بیرون آمده و با ایجاد ریشه های کوچک توانستند خود را به خاک متکی سازند.
در آنها همچنین برگهای کوچکی با پوشش خارجی پدید آمد که مانند حفاظی در برابر خشک شدن بود. این گیاهان تبدیل به خزه ها و سرخس ها شدند.
کلیه گیاهان اولیه یا به وسیله تقسیم ساده یاخته یا از طریق هاگ تولید مثل می کرده اند. هاگ ها عبارت از یاخته های گردی هستند که گاهی شبیه دانه بوده لیکن چون دانه محتوی ذخیره مواد غذایی نیستند. به مرور زمان، بعضی از این گیاهان گل هایی بوجود آوردند که تخم یا دانه واقعی گیاه از آنها تولید شد.
بنابراین دو نوع گیاه با دانه مختلف پدید آمد که اولین نوع دارای دانه های لخت و بدون پوسته و دیگری دارای دانه های پوسته دار یا محفوظ بود. هر یک از این دو نوع گیاه بعدا” تکامل یافته و انواع و اقسام گیاهان و نباتات دیگری را بوجود آوردند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1
