نوعی تغییر شکل و برآمدگی پوست را ماه گرفتگی می خوانیم.
درباره ی ماه گرفتگی خرافه ای از قدیم باقی مانده است که می گویند، چون مادر در دوران بارداری از چیزی بترسد یا برآشفته شود بر بدن کودک ماه گرفتگی، نقش می بندد. این نقش به گونه ای است که با چیزی که مادر از آن ترسیده، شباهت دارد.
از این خرافه که بگذریم در زبان علمی هنوز علتی برای ماه گرفتگی بیان نگردیده است و حتی دانشمندان نمی دانند چه کار کنند که از بروز آن جلوگیری شود. برخی ماه گرفتگی را نشان تولد می خوانند، زیرا که غالبا” هنگام تولد یا اندکی پس از آن بر بدن برخی نوزادان پدیدار می گردد.
آیا می دانید که بیشتر افراد، دست کم، یک نقش ماه گرفتگی در بدن خود دارند؟ ماه گرفتگی در هر جای بدن ممکن است بیرون بزند. مثلا” گاهی ممکن است در پوست سر و زیر مو باشد و به اشکال گوناگونی نیز درآید. برخی از آنها بافتهایی از رگهای خونی دارند. برخی دیگر سلولهای حاوی رنگیزه، یا سلول های فولیکول مویی و یا بافت پیوندی را در بر گرفته اند.
مردم به دو دلیل از ماه گرفتگی خوششان نمی آید. یکی آنکه به احتمال ضعیف ممکن است رشد سرطانی پیدا کند. البته این امر بسیار به ندرت رخ می دهد و هرگز کسی نباید از این لحاظ دچار تشویش و نگرانی شود.
دلیل دوم آنکه خال ماه گرفتگی بدن نماست. به ویژه آنکه درشت و در صورت بیرون زده باشد.
به هرحال، چون بیشتر آنها زیانی برای آدمی به بار نیاورده اند بهتر است که به حال خودشان رها کنیم. اما اگر در نقطه ای از بدن زده باشند که محل اصطکاک و تحریک دائم باشد، بهتر است که بوسیله ی پزشک آن را از بدن دور سازیم، مثلا” کف پا یا کف دست، گردن یا کمر که اگر در این نقاط زده باشد در معرض برخورد و تحریک دائم خواهد بود. در این صورت بهتر است که آن را برداشت، به ویژه پیش از آنکه انسان به سن دوازده یا سیزده سالگی برسد.
همچنین اگر ببینیم که ماه گرفتگی رو به توسعه نهاده کم کم دارد رشد می کند، یا رنگش دگرگون می شود، یا پوسته پوسته می شود، یا تولید خارش کرده و یا به خونریزی افتاده است. در تمام این موارد باید آن را هر چه زودتر از بدن بیرون بیندازیم. ولی از همه مهمتر آنکه ماه گرفتگی را باید یک جراح بردارد و هرگز آنرا به دست کسی دیگر نسپارید.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد سوم
