چرا پیاز، اشک ما را در می آورد؟

آیا هیچ می دانید که شما شبانه روز دایما” اشک می ریزید؟

مگر نمی دانید که هر حرکت کوچک پلک و هر بار چشم بر هم زدن، قطرات اشکی به همراه دارد؟ اشکها از همان غده ی اشکی می تراوند که در گوشه و بالای هر یک از دو چشم ما جای گرفته است.

هر بار که پلک می زنید، این به منزله ی یک مکیدن است؛ چرا که با این عمل اندکی مایع از غده ی اشکی باز می ستانید. اشک، نام همین مایع فروغلتان است.

فایده ی اشک بیشتر آبیاری «قرنیه» چشم است تا از خشک شدگی آن جلوگیری کند. اکنون فرض کنید یک بار چیز تحریک کننده ای وارد چشم بشود؛ در این هنگام پلکهای شما خودبخود شروع به بر هم خوردن می کنند تا از این راه، قطرات اشک را به منظور شستشوی چشم جاری سازند.

پس می بینید که فایده ی اشک در چنین مواردی، حفاظت چشم است در برابر مواد مضر و تحریک کننده ی خارجی.

ما همه دود را با چشمان خود تجربه کرده ایم، و دیده ایم که چگونه دیدگان ما را آزار می دهد و اشک به راه می اندازد. پیاز نیز همین طور است؛ یعنی ماده ی تحریک کننده ای از خود ترشح می کند که باعث آزار چشم است.

این ماده چیست؟

از پیاز، روغنی ترشح می شود که دارای گوگرد است. این ماده نه تنها بوی تند و زننده ی پیاز را پدید آورده که عامل تحریک کننده ی چشم نیز گشته است.

واکنش چشم در برابر روغن پیاز، پلک زدن های پی در پی است تا از غده های اشکی، آب جاری سازد و خود را با شستشو دادن، از آسیب آن رها سازد.

پیاز یکی از تره بارهای بسیار مفید است از تیره ی سوسنی ها و اصلش از آسیا است. از اوایل تاریخ بشر تاکنون هزاران سال می گذرد که پیوسته پیاز مورد مصرف انسان ها بوده است.

پیاز به گروه سیرها تعلق دارد؛ بنابراین، خویشاوند بسیار نزدیک تره و سیر تند معمولی است.

«موسیر» به لحاظ طعم، از سیر ملایم تر است. پیازچه نیز عضو کوچکتری از همین نوع گیاه به شمار می رود.

در امریکا بزرگترین و مشهورترین پیاز، پیاز اسپانیولی است که معمولا” حدود نیم کیلو وزن دارد.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5