کوپرنیک کی بود؟

گاهی انسانی پیدا می شود که در تمام روش زندگی و فضای لایتناهی اطراف ما تحولی ایجاد می کند. چنین شخصی نیکلاس کوپرنیک ستاره شناس لهستانی بود که از سال 1473 تا 1543 میلادی می زیست. ستاره شناسان عقیده داشتند که زمین مرکز دستگاه آفرینش است.

در بین این ستاره شناسان بطلمیوس مصری بود که در قرن دوم میلادی زندگی می کرد و کتابی نوشت که صدها سال مورد قبول مردم بود.

بطلمیوس می گفت که زمین ثابت و بدون حرکت در جای خود قرار گرفته، در حالی که کره های بزرگ توخالی که آسمانها نامیده نامیده می شوند، اطراف آن می چرخند. لکن کوپر نیک حقیقتی تازه را در دانش فضا و آسمانها بوجود آورد.

او اذعان کرد که بطلمیوس عقیده داشته که زمین ثابت بوده و خورشید به دور آن می چرخیده است و ادعای او به این علت بوده که ملاحظه نموده دب اکبر هر شب به آرامی در حول ستاره شمال دور می زده است. ولی بطلمیوس اشتباه می کرده است. زیرا این زمین است که به دور محور خود می چرخد و در ضمن به دور خورشید هم گردش می کند. بنابراین کوپرنیک نتیجه گیری کرد که زمین، خود جزء کوچکی از این فضای لایتناهی است که نه تنها به دور خود می چرخد بلکه همراه سایر سیارات در اطراف خورشید دور می زند.

فرضیه کوپرنیک در قرن شانزدهم میلادی، فرضیه ای بسیار تکان دهنده بود. او خود می دانست که مورد مخالفت دانشمندان و کشیشانی که می گفتند زمین مرکز فضای لایتناهی است، قرار خواهد گرفت.

نوشته های کوپرنیک بالاخره در سالهای نزدیک پایان عمر او به چاپ رسید ولی هنوز کسی چندان اعتقادی به گفته های کوپرنیک دانشمند نداشت زیرا چاپ این نوشته ها با بیانیه ای توأم بود که در آنها رسما” اعلام شده بود که این نوشته تنها افکار و نظریات شخصی بوده و واقعیت چندانی ندارند. ولی امروزه این فرضیه پایه و اساس ستاره شناسی را تشکیل می دهد.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1