بودا که بود؟

 دین بودا یکی از بزرگترین دینهای دنیاست. بسیاری از مریدان این دین، در سیلان، چین، ژاپن، کره و تایلند زندگی می کنند، ولی بودایی ها در همه جا هستند. مؤسس این دین شاهزاده «گوتاماسیدهارت»، بود که در رفاه و ثروت بدنیا آمد. یک روز، همین که قصرش را ترک می کرد سه مرد را دید، یکی سخت بیمار یکی خیلی سالخورده و دیگری مرده. بودا از مشاهده ی این همه دردهای انسانی بسیار مضطرب شد و در عالم حیرت به اندیشه فرو رفت که چگونه انسان می تواند زندگی حقیقی توأم با خوشبختی دائم را بدست آورد.

بودا ریاضت می کشید و تفکر می نمود و پیوسته به دنبال جستجوی جواب خود بود. روزی، همین که در زیر درخت انجیر که آن را درخت بویا درخت معرفت می نامیدند نشسته بود، ناگهان آشکارا دریافت که شفا و معالجه ی تمام بدبختی ها بستگی به خویشتن داری شخص و شکیبایی و گذشت دارد. پس از آن بودا بر آن شد که این کشف خود را به جهانیان تعلیم دهد. و بدین قصد به اتفاق پیروانش در هندوستان چهل سال مسافرت کرد و به مردم می آموخت که چگونه خوشبختی حقیقی را پیدا کنند. پیروان بودا او را به منزله خدا دانستند و مجسمه هایی از او ساختند و به پرستش وی پرداختند.

ولی خود بودا معتقد نبود که خدای متعالی باشد و در عوض معتقد بود که روح انسان پس از مرگ به مراتب عالی یا دانی می رسد و این بستگی به اعمال نیک و بدی دارد که در دوره ی حیاتش مرتکب شده است. تناسخ یعنی حلول روح به بدن دیگری مدتهای مدید ادامه دارد. سرانجام انسان به تمام آرزوهای خود غلبه می نماید، سپس روح به «نیروانا» یا حالت صلح و آرامش کامل وارد می شود. برای رسیدن بدین حالت، انسان بایستی هشت طریق ایمان را بپیماید. یعنی: دارا بودن، نیت خیر، بیان درست، رفتار درست، معیشت درست، کار درست، اندیشه ی درست و تفکر درست.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6