شوکه شدن چیست؟

برای بعضی از افراد پیش می آید که به هنگام دیدن نمره ی امتحانات خود، دچار حالت «شوک» می شوند. خود شما نیز ممکن است پس از تماشای صحنه ی یک تصادف بگویید که از دیدنش شوکه شده اید.

«شوک» عبارت است از ضربه ای عاطفی یا روحی که بر انسان وارد می آید و فعالیت های عمده ی بدن او را مختل می گرداند.

معمولا” فرو کاهندگی شوک بتدریج فزونی می یابد. کسی که شوکه شده دچار احساسی ناگهانی یا فزاینده است که خود را در آستانه ی ضعف یا از هوش رفتگی می یابد. در این حال چه بسا که چهره کاملا” رنگ ببازد و پوست نیز به سردی و نمناکی گراید. باز در همین حالت است که افزایش عرق در بدن و گشادی حلقه های چشم نیز مشاهده می _ شود.

افزون بر اینها، شوک با تغییراتی در وضع روحی نیز همراه است؛ یعنی به انسان احساس ناآرامی دست می دهد، گویی نوعی حالت مدهوشی او را فرا می گیرد.

اینها همه علایم شوک است. این اختلالات در وجود آدمی رخ می دهد؛ زیرا گردش و فشارخون در بدن کاهش یافته است. در هنگام شوک نیز بر اثر کاهش یافتن جریان خون در مغز، ممکن است همچون حالت «از هوش رفتگی» به انسان بیهوشی دست دهد. همچنین کمبود خون در مویرگها علت سردی پوست بدن در این حالت است.

بنابراین هرگاه کسی در جریان حادثه ای دچار خونریزی شدید بشود، حالت شوک به او دست می دهد. شوک علل دیگری هم دارد که از جمله می توان به ضربه ی شدید و عین حال ناگوار ناشی از یک هیجان تند عاطفی، درد و بیماری ناگهانی، و یا وقوع پیشامدی سخت نا منتظر و کوبنده، اشاره کرد.

نکته ی مهم آن است که در این حالات، خون _ به هر دلیلی که باشد _ دیگر فاقد جریان مطلوب و لازم است؛ در نتیجه، فعالیت های عمده ی بدن یکسره دچار اختلال می شوند.

بهترین کاری که در حالت شوک می توان انجام داد، مراجعه به پزشک است. شما خود هرگز بیمار را از جایش تکان ندهید؛ او را وادار به نشستن نکنید و نه زیر سرش بالشی بنهید. بیمار شوکه شده را _ اگر به بیهوشی رفته باشد _ بر پشت بخوابانید و گرم نگاهش دارید تا پزشک بر بالینش حاضر شود.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5