صرع چیست؟

در روزگار قدیم، مردم بیماری ها را نمی شناختند و سبب آنها را نمی دانستند که چیست؛ از این رو با مبتلایان به برخی از بیماری ها بسیار با خشونت رفتار می کردند.

در خاورمیانه، بیماران مصروع را افرادی دیوانه و یا جادو شده می پنداشتند! ولی با این وصف آیا می دانید که بسیاری از افراد بزرگ و نوابغ جهان، بیماری صرع داشتند؟ مانند: دوک ویلینگتِن، ریچارد واگنِر آهنگساز آلمانی، وینسِنت فان خُوخ نقاش هلندی، لویی اِکتور بِرلیوُز آهنگساز فرانسوی.

صرع یک بیماری عصبی است. بیماران مصروع کسانی هستند که دچار حمله های ناگهانی می شوند که در این حال تشنج هایی به آنان دست می دهد و از پی آن ممکن است به بیهوشی یا حالت اغما، فرو افتند.

هنوز پزشکان به علت این تشنج ها دست نیافته اند. بظاهر چنین می نماید که بهنگام صرع، وقفه های کوتاهی در فعالیت های عادی مغز، روی می دهد.

بافت مغز مصروعان در برابر تغییرات شیمیایی، حساس است؛ از این رو هرگاه پاره ای از این تغییرات شیمیایی روی دهد، مغز با تخلیه های نامعمولی انرژی، واکنش نشان می دهد. می گویند بر اثر چنین تخلیه های غیرعادی است که تشنج های صرع پدید می آید.

البته انسان باید خود، زمینه ی صرع داشته باشد تا چنین واکنش هایی در وجودش روی دهد؛ چرا که افراد دیگر نیز در معرض همین گونه تغییرات شیمیایی قرار می گیرند بی آنکه دستخوش چنان تشنج هایی شوند.

علاوه بر اینها گفته شده که صرع ممکن است معلول امری موروثی بوده باشد.

وارد آمدن آسیب به سر، تب بسیار شدید، ورم و یا زخمی در مغز، ناهنجاری هایی در قسمت فراآوری خون در بدن و دیگر عوارضی از این دست، ممکن است ابتلا به صرع را فراهم آورند.

با این همه، صرع یک بیماری روانی نیست. مصروع را باید یک انسان طبیعی پنداشت نه یک فرد عقب افتاده یا موجودی قابل گریز. مصروعان بخوبی قادرند یک زندگی کاملا” طبیعی داشته باشند: به مدرسه بروند، کار کنند، زندگی زناشویی تشکیل دهند و اداره ی خانواده ای را بر عهده گیرند.

دانش پزشکی داروهایی برای جلوگیری از حمله های صرعی و یا مهار کردن آنها به هنگام وقوع، فراهم کرده است. معمولا” باید بیمار برای همه ی عمر و یا مدتی بسیار طولانی از این داروها مصرف کند. در این صورت خواهد توانست بطور عادی و توأم با شاد کامی زندگی کند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5