عدم یعنی چی؟
عدم در لغت به معنای نیستی و فقدان است. در اصطلاح فلسفه، عدم مقابل وجود است. وجود به معنای موجودیت و واقعیت است و عدم به معنای فقدان موجودیت و واقعیت است.
عدم را می‌توان به دو صورت در نظر گرفت:
- عدم مطلق: عدم مطلق به معنای فقدان هرگونه موجودیت و واقعیت است. این نوع عدم، در واقع نوعی نیستی است که هیچ چیز در آن وجود ندارد.
- عدم نسبی: عدم نسبی به معنای فقدان یک موجودیت خاص در یک زمان یا مکان خاص است. برای مثال، عدم وجود یک صندلی در یک اتاق خاص، یک نوع عدم نسبی است.
عدم نسبی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. برای مثال، یک موجودیت ممکن است از بین برود و یا ممکن است در یک زمان یا مکان خاص وجود نداشته باشد.
عدم مطلق یک مفهوم چالش برانگیز در فلسفه است. برخی از فیلسوفان معتقدند که عدم مطلق امکان‌پذیر نیست و وجود همیشه به نوعی وجود دارد. برخی دیگر معتقدند که عدم مطلق امکان‌پذیر است و در واقع، هستی از عدم ناشی می‌شود.
در زبان فارسی، عدم را با کلماتی مانند: نیستی، فقدان، فنا، نابودی، زوال، نبودن، نابود شدن، معدوم شدن، نیست شدن، ناقص شدن، بی چیز شدن، محتاج شدن، و غیره می‌توان بیان کرد.
در برخی موارد، عدم را با کلمه “هیچ” نیز می‌توان بیان کرد. اما باید توجه داشت که “هیچ” در برخی موارد به معنای عدم نسبی است و در برخی موارد دیگر به معنای عدم مطلق است. برای مثال، جمله “در این اتاق هیچ صندلی وجود ندارد” به معنای عدم نسبی است، اما جمله “هیچ چیز وجود ندارد” به معنای عدم مطلق است.