غذای مورچه چه می باشد؟

در روی زمین شاید فقط نوک کوههای بلند باشد که مورچه ای در آنجا یافت نمی شود. وگرنه تا دلتان بخواهد در همه جا مورچه، آن هم در انواع بسیار مختلفی وجود دارد.

هزاران نوع مورچه در جهان زندگی می کنند که هر نوعی زندگی و خوراک مخصوص به خود دارد.

اکنون طرز تهیه ی خوراک برخی از مورچگان را با هم مطالعه می کنیم:

مورچه خرمن چین مورچه ای است که از گیاهان اطراف خود دانه می چیند و به لانه ی خود می برد. در آنجا دانه ها را بر روی هم انباشته و ذخیره ی غذاییش را بدین گونه فراهم می آورد.

مورچه های شیردوش به شکار شته ی درختان می روند. آنها را گله گله در لانه ی خود جای می دهند و با نواختن ضربه های محکمی بر پهلویشان، مایع شیرین مزه ای از اندامشان برای خود می دوشند.

دسته ی دیگر از مورچه ها باغبانی می کنند. یعنی قارچهای بسیار ریزی را می پرورند و خوراکشان را فقط از همانها تهیه می کنند. برای کشت قارچ ها نیاز به باغچه ای هم دارند که برای این کار خمیری فراهم می آورند و قارچ های مورد نظر را بر روی آن می کارند.

مورچه های آسیابان نیز زندگی جالبی دارند. اینها نوعی از مورچه های کارگرند که با سر بزرگ و فکهای نیرومندشان دانه ها را می جوند و آسیا می کنند. این دانه ها را مورچه های دیگر به لانه آورده اند. این نوع مورچه های کارگر در واقع آسیابانان اجتماع مورچگانند و دائما” برایشان دانه ها را آسیاب می کنند. اما چه فایده که به مجرد تمام شدن فصل جمع آوری دانه، بدست مورچه های دیگر به قتل می رسند.

مورچه های نمک نشناس سر آنها را که این همه برایشان خدمت انجام داده، از بدن جدا می کنند، زیرا نمی خواهند آذوقه ای که به دست آنها ذخیره کرده اند، اندکی هم نصیب خود آن مورچگان زحمتکش بشود.

دسته ای دیگر از مورچه ها در لانه نشسته اند تا مورچه های کارگر بروند و شهد گلها را به لانه آورده یکراست به شکم آنها بسپارند. البته این کار از شکم پرستی آنها نیست، بلکه این مورچگان شکمشان انبار ذخیره ی مایعات به شمار می رود. چون فصل زمستان فرا می رسد، مورچه های دیگر به نزدشان می آیند و از دهانشان به مقدار لزوم، شهد گل باز می آشامند. پس با این شیوه مورچگان خوراک زمستانی خود را تا فصل بعد تأمین می کنند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 3