ماجرای اعتراف استنلی کوبریک به ساختن فیلم سفر به ماه چه بود؟

در یک فیلم که بعدا در سال 2015 ساخته شده، فردی خودش را شبیه استنلی کوبریک گریم کرده و میگوید من آن فیلم را ساخته ام. پیج های تئوری توطئه این تکه فیلم را به عنوان سند منتشر میکنند! این نهایت جهل در قرن بیست و یکم محسوب میشود، چرا که اولا آن شخص کوبریک نیست دوما حتی اگر او بود، ادعایش که اثبات حرفش نبود. ما میتوانیم به شما هزاران فیلمساز مثل ریدلی اسکات را معرفی کنیم که میگویند قطعا خدایی وجود ندارد و ادیان همگی دروغ هستند. واقعا هم اسکات چنین عقیده ای دارد، اما آیا شما این ادعا را قبول میکنید چون یک فیلم ساز گفته است؟!

یا درمورد تناسخ و حتی درمورد درست بودن هر دین، کارگردان های زیادی وجود دارند که قاطعانه از آن دفاع میکنند، اما باز هم اثبات به شمار نمیرود، چرا که تکرار یک ادعا، اثبات محسوب نمیشود. حتی اگر آن شخص دانشمند یا کارگردان باشد!

همیشه باید هر ادعایی قابل اثبات باشد. کسی نسبیت را نپذیرفت به این علت که اینشتین آن را گفته است! بلکه نسبیت چون یک دفتر اثبات تئوری داشت مورد توجه قرار گرفت و بعدا هم دو رویداد علمی آن را تا حد زیادی اثبات کردند.

نکته دیگر اینکه تکنولوژی لازم برای جعل فرود بر ماه در سال ۱۹۶۹ وجود نداشت. در واقع یک کارگردان سینما چند سال بعد از معروف شدن تئوری جعلی بودن سفر به ماه، کتابی نوشت و درآن با دلایل خوب نشان داد که جلوه‌های ویژه سینمایی در آن زمان به قدری پیشرفته نبودند که بتوانند محیط واقع‌گرایانه و متقاعدکننده‌ای از ماه را ایجاد کنند.

اما این موضوع را کانال های تئوری توطئه به شما نمیگویند، چون چیزی نیست که بازدید بگیرد و خرج زندگی شان را تامین کند.

علاوه بر این، ناسا شواهد زیادی به روسیه و جوامع جهانی ارائه کرده که نشان میدهد به ماه سفر کرده است، مثلا نمونه هایی از سنگ روی ماه را به زمین آورده است یا اینه های و پروژکتورهایی که در ماه قرار داده اند، که هنوز هستند.

تئوری توطئه فرود جعلی بر ماه ریشه در بی‌اعتمادی و بدبینی نسبت به دولت ها دارد و غالبا از سوی جریان های چپی ضد غرب، تقویت میشود.

همیشه به یاد داشته باشید که تئوری‌های توطئه اغلب بر پایه اطلاعات نادرست و گمراه کننده بنا شده‌اند و هر سوالی که در آنها مطرح میشود، جواب خوب و علمی دارد. مثلا اینکه چرا در عکسهای سفر به ماه ستاره در آسمان دیده نمیشود، دلیلش این است که عکس برداری از ستارگان بسیار مشکل است و حتی با موبایل های امروزی که دوربینی صدبرابر قوی تر از فضانوردان آپولو دارند، نمیتوان از ستارگان به راحتی عکس و فیلم گرفت. نور ستارگان کم است و به لنز دوربین نمیرسد، مخصوصا اگر شئ نورانی مثل زمین یا ماه، در کادر دوربین باشد.