چرا ساعت ها را یک ساعت جلو و عقب میبرند؟

چرا صرفه جویی زمانی در روشنایی روز وجود دارد؟

فرض کنیم شخصی در ساعت 7 صبح از خواب برمی خیزد و ساعت 11 شب به خواب می رود. وی در ساعت شش و نیم از کار روزانه به خانه برمی گردد و زمانیکه شام خود را به پایان می رساند بعد از ساعت 8 می شود. در تابستان برای گردش و قدم زدن به خارج می رود ولی آن موقع کم کم هوا تاریک شده است از روز تابستانی چیزی برای تفریح باقی نمانده است.

حال فرض کنید ساعت را به قدر یک ساعت جلو ببریم. این شخص همه آن کارها را باز هم در همان مدت وقت انجام می دهد. با این تفاوت که در این موقع هنگامی که در ساعت 8 قدم بیرون می گذارد، هنوز مقدار زیادی روشنایی روز را برای لذت بردن در پیش دارد. بدین ترتیب یک ساعت در روز صرفه جویی نموده است!

البته، این صرفه جویی در وقت چیزی به مدت روز اضافه نمی کند چون چنین چیزی غیر ممکن است. تنها کاری که می کنیم این است که در فصل معینی چون خورشید زودتر طلوع می کند ما ساعات مفید روشنایی روز را اضافه می نماییم. صرفه جویی روز در شهرها متداول است و به این ترتیب ادارات، مغازه ها، و کارخانه ها قبل از پایان روز و در حالی که هنوز خورشید در بالای آسمان می باشد تعطیل می شوند.

زارعین، که کار خود را از روی خورشید انجام می دهند، معمولا” صرفه جویی در روشنایی روز را عمل نمی کنند. آنها قبل از خشک شدن شبنم صبحگاهی یا پس از پدیدار شدن آن در شب نمی توانند کار کنند. اما آیا می دانید چه کسی اول دفعه به فکر صرفه جویی در روشنایی روز افتاد؟ این شخص «بنجامین فرانکلین» بود! وی هنگامی که در قرن 18 در فرانسه بسر می برد، این فکر را به مردم پاریس پیشنهاد نمود. ولی در آن موقع مورد قبول واقع نشد.

قانون صرفه جویی در روشنایی روز، اول دفعه در جنگ بین الملل اول اجرا شد. در آن هنگام، اولین کشوری که صرفه جویی در وقت روزانه را قبول کرد آلمان در سال 1915 بود. سپس انگلستان آنرا در سال 1916، و آمریکا در سال 1918 قبول کردند و به کار بردند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6