شیوه انجام اختراع در قرن بیست و یکم
شرایط امروز سبب شده است که شیوه اختراع و ابداع وسایل و تکنولوژی های جدید با روشی که دانشمندان و مخترعین گذشته داشتند متفاوت باشد.
در قدیم یک فرد مخترع روی ایده یا طرح خود کار میکرد.
علم ساده تر بود و نیاز فرد به امکانات پیشرفته و مختلف نیز کمتر بود.
ممکن بود ماه ها یا سال ها روی ایده خود کار میکرد تا سرانجام موفق میشد و گاهی هم هیچوقت موفق نمیشد.
امروزه شیوه کار کمی متفاوت شده است.
کسانی که به دنبال کشف یا اختراع چیزهای جدید هستند معمولا یک تیم متشکل از متخصصین مورد نیاز تشکیل میدهند و خودشان سعی میکنند بیشتر نقش هدایت گر را بازی کنند.
به عنوان مثال شما در نظر دارید که ماشین یا موتور ماشینی بسازید که از زباله نیرو بگیرد و هر خانه به جای اینکه زباله هایشان را در سطل زباله بیاندازند داخل خودروشان بریزند و نیاز به سوخت دیگری نداشته باشند.
شما اگر بخواهید به تنهایی روی این پروژه کار کنید هم دانش مکانیک نیاز دارید هم شیمی و هم از برق و کارهای فنی باید سردربیاورید.
همچنین به تنهایی قدرت فکر و انرژی محدودی دارید و ممکن است مدت ها این پروژه زمان ببرد.
اما روش منطقی تر که امروزه افراد موفقی مانند ایلان ماسک از آن استفاده میکنند این است که یک تیم تشکیل میدهند تا آنها روی طرح کار کنند و خود صاحب ایده به صورت مستقیم روی کار نظارت میکند.
قطعا همکاری و همفکری چند نفر بهتر از یک نفر است و این کار نوعی کار آفرینی هم محسوب میشود.
در دنیای امروز علوم پیچیده شده اند، برای یک فرد بسیار مشکل است که هم بر الکترونیک مسلط شود هم بر مکانیک و علوم دیگر، بنابراین شما کافیست از همکاری افراد متخصص بهره بگیرید و ایده های خود را پیش ببرید.
حتی در تشکیلات موفق تر و بزرگ تر، برای مدیریت، بازاریابی، نظارت بر کار اعضا و خیلی از چیزهای دیگر از افراد متخصص همان حیطه بهره میگیرند.