تاریخچه نان و نانوایی

چگونه نخستین بار نان پخته شد؟

هر کشوری در دنیا خوراکهای ویژه ای دارد. اما نان چیزی است که در همه جا، یعنی هرجا که بشر زندگی می کند، به نوعی یافت می شود.

این به دلیل آنست که بشر ارزش حبوبات را از زمانهای بسیار قدیم شناخته است.

بشر ابتدایی دانه های حبوبات را می یافت و با تغذیه از آنها انرژی کسب می کرد بدینگونه که آنها را میان دو سنگ می سایید و آردشان را به دست می آورد.

مصریان نیز در 3000 سال پیش از میلاد مسیح همین کار را انجام می دادند.

به آردی که اینگونه فراهم می شد آب می افزودند تا خمیری از آن به دست آید.

سپس آن را بصورت کیکهای بزرگی قالب گیری کرده، برای پختن آماده می ساختند.

برای پختن نان، تنورهایی وجود داشت که درون زمین حفر شده بود و لایه ای از خاک زمین نیز به دیواره آن کشیده بودند.

گاهی هم نان را بربدنه کوزه های سفالینی می پختند که اندرونشان با آتشی فراوان انباشته شده بود.

البته این قبیل نانها بسیار کلفت از پخت در می آمد.

یهودیان خمیر ترش را به عنوان خمیر مایه به کار می بردند.

ولی مصریان نخستین مردمی بودند که دریافتند خمیر ترش دارای <کفک> می باشد.

آنان توانستند این کفک را نیز از نان جدا کنند و نانی به دست آورند که نمونه ای از آن در معابد مصر یافت شده است.

یهودیان نان را بسیار نازک و ترد می پختند، لذا بجای بریدن، آنرا می شکستند.

هزاران سال است که یهودیان <عید فطیر> را با نانی به نام نان فطیر جشن گرفته اند.

این نان فاقد خمیر مایه است و ترکیبی از مخلوط آرد و آب می باشد که بسیار نازک و شکننده، شبیه نان بستنی، آنرا طبخ می کنند.

در میان مسیحیان نیز نان ترد و نازکی مانند نان فطیر یهودیان متداول بوده که در مراسم مذهبی مورد علاقه شان مصرف می شود.

در نقاط مختلف دنیا، نان از مواد گوناگونی پخته می شود، مانند: باقلا، سیب زمینی، گیاه، پوست درخت، برنج و نخود.

در خاور دور میوه درخت <بلوط> و <آلش> را برای درست کردن آرد نان مصرف می کنند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2