دودو ؛ موجودی که انسان ها باعث انقراض آن شدند

دودو پرنده ای بود که روزگاری در جزیره موریس واقع در اقیانوس هند زندگی میکرد. این پرنده همانند مرغ های خانگی نمیتوانست پرواز کند.

نقاشی دودو توسط استاد منصور هندی، در سال 1625؛ احتمالا دقیق ترین تصویر از یک دودو زنده می باشد.

استاد منصور یک نقاش در دوره گورکانیان در قرن هفدهم میلادی بود که به تصویر کشیدن گیاهان و حیوانات ممتاز بود.

 او اولین هنرمندی بود که دودو را به صورت رنگی به تصویر کشید.

برخی دانشمندان اولیه، دودو را نوعی شترمرغ و برخی هم نوعی کرکس در نظر گرفته بودند.

سپس یک زیست شناس دانمارکی در سال 1842 میلادی با بررسی دقیق جمجمه بدست آمده از این پرنده، آن را نوعی کبوتر زمینی معرفی کرد و در آن زمان با تمسخر سایر دانشمندان روبرو شد. اما بعدا مطالعات زیست شناسان دیگر و چند طبیعت شناس انگلیسی نشان داد که این دیدگاه چندان اشتباه نبوده و کالبدشکافی سر و پای نمونه حفظ شده در موزه دانشگاه آکسفورد نشان داد که شباهت های انکارناپذیری بین کبوتر و این پرنده وجود دارد.

در سال 2002 دانشمندان ژنتیک امریکایی برای اولین بار موفق به بررسی دقیق و تجزیه و تحلیل DNA دودو شدند.

آنها کشف کردند که کبوتر نیکوبار جنوب شرقی آسیا (Caloenas nicobarica) و پرنده نوک دندانی از ساموآ (Tooth-billed pigeon) نزدیکترین خویشاوند زنده دودو محسوب میشوند.

دودو، بعد از فتح جزیره موریس توسط اروپاییان و ورود انسان‌ها به آنجا سرانجام در سال۱۶۸۱ میلادی منقرض شد.

این موجود حدودا یک متر ارتفاع و 20 کیلوگرم وزن داشت.

از میوه ها تغذیه میکرد و خانه اش روی زمین بود.

اما انسان‌ها چگونه باعث انقراض این موجود شدند؟

دودو پرنده‌ای سنگین وزن بود که نمیتوانست پرواز کند و شکار خوبی برای انسان‌ها محسوب میشد.

انسان‌ها به دو دلیل این حیوان را میکشتند.

اول به خاطر پرهای بدنش که با آن کلاه میساختند و این کلاه ها در مراسم مذهبی کاربرد داشت.

دوم به خاطر گوشت این پرنده. البته این پرنده چند گونه داشت که برخی گوشت تلخ و بدمزه و برخی گوشت بسیار لذیذ داشتند.

از طرفی اروپاییان بعد از تصرف جزیره موریس حیواناتی مانند: خوک، سگ، گربه و میمون را به جزیره آوردند و این حیوانات لانه دودوها را خراب و چپاول میکردند.

همچنین انسان‌ها جنگل‌های جزیره را که محل زندگی و لانه سازی دودو بود شروع به تخریب کردند.

گزارش‌های پراکنده‌ای نیز از کشتار دسته جمعی دودوها برای خوراک کشتی‌ها وجود دارد.

درسال‌های اخیر ماجرای انقراض دودو وارد فرهنگ و ادبیات شده است.

سازمان‌های محیط زیستی از نام دودو برای تبلیغ حفظ گونه‌های در خطر استفاده میکنند. همچنین شکل دودو را بر روی لباس‌های ارتشیِ جزیره موریس می‌توان دید.