نقد فیلم تنها عاشقان زنده ماندند Only Lovers Left Alive

فیلم تنها عاشقان زنده ماندند با بازی بی نظیر تام هیدلستون، یک فیلم جذاب در ژانر درام خوناشامی و گوتیک از جیم جارموش است.

مثل همیشه اثری متفاوت از او که جوایز زیادی هم برنده شده اما فروش گیشه پایین بوده است.

امتیاز فیلم در IMDb 7.2/10 می باشد.

آدم (تام هیدلستون) و ایو (تیلدا سوئینتن) خون‌آشام‌اند. آدام یک روشن فکر منزوی و افسرده است. خوناشامی مهربان که خون مورد نیازش را از یک دکتر فاسد بیمارستان، تهیه میکند و کسی را نمیکشد.

آن‌ها به گذشته های زیبا تعلق دارند. زمانی که زندگی جریان داشت. و اکنون نماد هنرمندانی هستند که قرن‌هاست شاهد سقوط ارزش‌ها بوده‌اند و اکنون در دنیای مدرن احساس غربت می‌کنند.

اشاره به سیم کشی خانه ها و بهم ریختگی اوضاع شهر، این موضوع را به بیننده یادآور میکند.

جیم جارموش دو شهر کاملاً متضاد را روبه‌روی هم قرار می‌دهد:

• دیترویت؛ شهری نیمه‌ویران، سرد و صنعتی. آینه‌ای برای روح افسردهٔ آدم.

• طنجه؛ گرم، زنده و پر از ردِ تاریخ. ادامهٔ طبیعی شخصیت ایو.

هیدلستون و سوئینتن از پس خلق موجوداتی برمی‌آیند که هم فراتر از انسان‌اند و هم عمیقاً انسانی.
ایو با آن آرامش محزونش، و آدم با نگاه تاریک و شکننده‌اش، رابطه‌ای را شکل می‌دهند که بیش از عاشقانه بودن، شبیه رفاقتِ دو روح قدیمی است؛ عشقی که بیش از شعله، خاکستر است، اما همین خاکستر هنوز گرم می‌سوزد.

وقتی جهان رو به زوال است، عشق چه معنایی دارد؟

جارموش از طریق طنز تلخ، ارجاعات ادبی، گفت‌وگوهای مینیمال و ریتم آرام، نشان می‌دهد که شاید تنها چیزی که می‌تواند ویرانی جهان را دوام بیاورد، پیوستگی دو روح عاشق است.

اگر به دنبال یک فیلم آرام بدون هیاهوی جلوه های ویژه هستید، تماشای فیلم تنها عاشقان زنده ماندند را از دست ندهید.