عطر را چه کسی ساخت؟

عطر از زمانهای بسیار قدیم بکار می رفته است. گویا از زمانی که نوع بشر پیدا شده عطر هم پیوسته مورد استفاده او بوده است.

واژه انگلیسی <عطر> از یک واژه لاتینی گرفته شده که معنای <دود> را دارد! بنابراین، شاید بتوان گفت که در روزگار قدیم بوی عطر از دود دادن برخی چوبهای خوشبو یا برگها و صمغهای خوشبو، تولید می شد.

مصریان بیش از 5000 سال پیش آن را به کار می بردند. ولی نخستین مردمی که از گلبرگهای گل سرخ، گلاب گرفتند، عربها بودند.

آنان حدود 1300 سال پیش برای نخستین بار این کار را کردند.

عربها نه تنها گلاب را چون عطر بکار می بردند، بلکه از آن به عنوان دارو نیز استفاده می کردند.

عطر گل نیز  یکی از عطر های اصیل و قدیمی است.

عطر گل یعنی <روغن اصلی و اسانس گل>.

از گلزاری به وسعت یک هکتار متر مربع، حدود دو تن گلبرگ به دست می آید.

آنگاه از اینهمه گلبرگ می توان یک کیلو عطر گرفت.

پس عجیب نیست اگر می بینید یک مثقال عطر واقعی گل را به بهایی بسیار گران می فروشند.

گلهایی مانند گل سرخ، بنفشه، یاس، بهار نارنج و نرگس منبعی برای بهترین عطرها به شمار می روند.

اینرا هم بدانید که عطر را از سایر چیز ها غیر از گل نیز می گیرند.

مثلا از برخی چوبها مانند چوب صندل و چوب سرو می توان عطر گرفت.

از برخی برگها چون نعناع صحرایی، شمعدانی و نوعی سنبل و همچنین از برخی ریشه ها مانند زنجبیل و ریشه زنبق نیز عطر می سازند.

چگونه از گل عطر می گیرند؟

قدیمی ترین راه برای گرفتن عطر گل، تقطیر گلبرگها با آب است.

فرانسویان از راهی استفاده می کنند که به آنفلور اژ مشهور است.

یعنی (گرفتن عطر به وسیله مجاورت گل با جسم چربی)، بدین طریق که: بر روی چند صفحه شیشه ای مقداری چربی تصفیه شده خوک می مالند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2