تاریخچه بستنی

نخستین بستنی را چه کسی ساخت؟

پنجاه سال پیش، بستنی را مردم فقط در تابستان می خوردند. ولی امروزه، در تمام فصل ها آن را مصرف می کنند.

آغاز پیدایش بستنی در شرق بود، آن هم قرنها پیش از آنکه بستنی نانی یا بستنی قیفی به دست بچه مدرسه های انگلیسی بیفتد.

 مارکوپولو، جهانگرد معروف، وقتی که به سرزمین شرق رفته بود، دید مردم آنجا بستنی می خورند. این ارمغان را وی با خود به ایتالیا آورد.

سپس فرانسه بستنی را از ایتالیا گرفت.

در این کشور بستنی ارج خاصی پیدا کرد. آنهایی که ساختن آن را یاد گرفته بودند می کوشیدند تا طرز ساختن آن را همچون رازی نگاه دارند. یعنی کسی سر از کارشان در نیاورد.

بستنی در فرانسه بسیار مورد توجه قرار گرفت. همه ی مردم از آن به عنوان یک خوراکی بسیار خوشمزه استقبال کردند.

دیگر طولی نکشید که سراسر جهان، بستنی را شناختند، از جمله مردم امریکا نیز بستنی خور شدند.

به سال 1851 نخستین کارخانه ی مهم بستنی سازی در شهر بالتیمور واقع در ایالت مریلند تأسیس گردید.

بستنی سازی تا قبل از سال 1900 چندان توسعه و بهبودی نیافت، ولی از آن سال به بعد، بر اثر پیشرفت صنایع یخچال سازی، بستنی هم به اشکال جدید و گوناگونی در آمد.

تمام بستنی ها از شیر، خامه، شکر و گاهی تخم مرغ، درست می شوند. البته برای خوش طعم کردن آن از وانیل، شکلات، حبه های انگور و توت، میوه های دیگر و پسته و بادام هم استفاده می شود.

مواد اولیه ی بستنی را معمولا به تناسب زیر بهم می آمیزند:

85 درصد شیر و خامه، 15 درصد شکر، نیم تا 5/4 درصد چاشنی برای خوش طعم کردن آن.

علاوه بر این ها، مقدار بسیار ناچیزی که از یک درصد هم کمتر است، ماده ای به نام ثعلب بر آن می افزایند. ثعلب برای این است که بستنی را بسیار نرم نگه بدارد، زیرا اگر شیر بدون این ماده منجمد شود به صورت تکه ای یخ سخت و نامطبوع درمی آید.

البته برای این منظور از ژلاتین خالص خوراکی هم استفاده می شود.

بستنی خوراکی بسیار مفید است. اگر 100 گرم بستنی وانیلی میل کنید از لحاظ کلسیم، پروتئین و ویتامین های ب با نیم لیوان بزرگ از شیر خالص، برابر است.

همچنین صد گرم بستنی بقدری سرشار از ویتامین آ می باشد که با یک لیوان پر شیر، برابری می کند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد دوم