پیشرفت هیپنوتیزم پس از مسمر

بیائید تا تاریخ هیپنوتیزم، این پدیده ی جذاب و دل انگیز را در آن دوران پر آشوب و سالهای بعدی و جدیدتر بررسی کنیم. یکی از شاگردان مسمر با نام کنت ماکسیم دو پویی سگور اولین فردی است که پدیده ی سومنا مبولیسم یا خوابگردی (مصنوعی) را کشف کرده است. در این پدیده، سوژه ی هیپنوتیزم شده می تواند به خوبی و با دقت راه برود، صحبت کند، به کارهای مختلف مشغول گردد، ولی همچنان در حالت خلسه باقی بماند.

پس از مسمر، عده ای از افراد راه او را ادامه دادند و اینها خود را ماگنه تیست یا مسمریست می نامیدند. برخی از آنان مانند پویی سگور، در حالی که به کاربرد تکنیک های مسمر ادامه می دادند. به این باور نرسیده بودند که این پدیده بر اثر یک سیاله ی مغناطیسی بی رنگ و نامرئی به وجود می آید. آنها در دلیل پردازی های خویش به آنچه که در شرایط کنونی پدیده ای روان شناسانه می گویند، نزدیک تر شده بودند. در سال 1821 رکامیه گزارش کرد که یک عمل جراحی در یک بیمار «مغناطیسی شده» به خوبی صورت گرفته است.

هرچند پس از بی اعتبار شدن مسمر، استفاده از مضمون مغناطیس حیوانی تا حدود زیادی در فرانسه خاموش یا بی فروغ شد، ولی برخی از دانشمندان و درمانگران با علاقه به انجام آن روش در آلمان ادامه می دادند و این فعالیت ها پس از سالهای دهه 1840 چشمگیرتر بود. به صورتی واضح هدف آنان به دست آوردن یک اعتبار پزشکی و علمی بود. در این راستا در سال 1818 آکادمی علوم برلین جایزه ای را تعیین کرد که می بایست به بهترین نویسنده ی رساله یا تزی پرداخت شود که در این زمینه نگاشته شده باشد. با این وجود، در این سالها کارهای کمی در این محدوده صورت گرفت و کسانی هم که در این مسیر به کوشش و پژوهش می پرداختند، فعالیت های آنان دوامی پیدا نمی کرد.

در این زمان به صورت پراکنده فعالیت هایی صورت می گرفت که از موارد شاخص و چشمگیر آن کوشش های شاگردان یا پیروان مسمر در فرانسه بود. در سالهای بعد از 1800 میلادی بر اثر این نوع از فعالیت ها چندین بار از سوی آکادمی علوم فرانسه هیأتهایی مأمور رسیدگی دعاوی درمانی مغناطیس درمانی یا انسانی می شدند، ولی در تمام موارد یا ادعاهای طرح شده رد شدند و یا تأئید نشدند و یا با تردید و عدم امکان رسیدن به یک نتیجه قطعی مواجه شدند. این وضعیت ناپایگاهی تا سالیان متمادی پس از مرگ مسمر در سال 1815 ادامه پیدا کرد تا اینکه به این پدیده بار دیگر توجه شد.

منبع: کتاب روش های هیپنوتیزم درمانی – ترجمه رضا جمالیان