تنها شخصیت های ممتاز و برجسته عهده دار سخنوری در مراسم بازگشایی نیستند؛ افراد دیگری به ویژه مسئولین محلی (شهردار، معاون شهردار و مشاورین شهرداری) موظفند در جواب نطق های رسمی صحبت و گاهی خود نیز، نطق کاملی را ایراد کنند.
درباره ی هر موضوعی که بخواهیم صحبت کنیم، خواه یک ساختمان، یک اثر هنری و خواه تشکیلات یک سازمان، کافی است روش پنجگانه ی: خاستگاه، ساختار یا اجزای تشکیل دهنده، شاخص ها یا ویژگی ها، تحول و تکامل و نتیجه نهایی را بکار گیریم. بدین ترتیب زمینه ی سخنوری خودبخود مهیا می شود:
خاستگاه: چگونه فرصت تحقق بخشیدن به این امر بدست آمد؛ تصمیم انجام کار چه موقع، چگونه و توسط چه کسی گرفته شده؛ کارهای مقدماتی…
ساختار یا اجزای تشکیل دهنده: فهرست نوآوری ها، همکاری ها، کمکهای مالی، هدایا؛ توصیف این ابتکار جدید؛ فرآیند، دشواری ها، مراحل اجرا، سازماندهی…
ویژگی یا شاخص ها: مکان هایی که برای امور خدماتی (مدرسه، مهدکودک، جاده…) یا معنوی (بنای یادبود) گشایش می یابند، با توجه به مقصود و هدف مورد نظر و چگونگی دستیابی به این اهداف و مقاصد.
تحول و تکامل: تغییرات آینده یا بازتاب های آتی و نهایی پیش بینی شده.
نتیجه نهایی: مجموعه ی کامل تأثیرهای احتمالی تا بعیدترین پیامدهایشان.
این قالب، محتوای اصلی را آماده می کند و مطالب مهم را به ترتیب اولویت ارائه می دهد. در آخر با ادای احترام به شرکت کنندگان و بیان چند جمله درباره ی ارتباط اقدامات انجام یافته و آرمان های درخشان بشریت (حقیقت، عدالت، همبستگی) که در سایه ی آنها زندگی متمدن انسانی امکان پذیر می شود به مراسم پایان می دهیم.
منبع: کتاب آموزش گفتار – تالیف: پل ژاگو
