به نظر می رسد که فکر غلتاندن یک جسم مدور برای زدن به تعدادی جسم ثابت، نخستین نوع بازی بوده است که در میان انسانها رسوخ کرده است. در قبر یک کودک مصری، که مربوط به 7000 سال قبل است، آلاتی یافت شده است که در یک نوع بازی شبیه به بولینگ های امروزی به کار می رفته است. حتی شواهدی هست که در عصر حجر نوعی بازی بولینگ وجود داشته است که در آن ریگها و سنگهای بزرگ را می غلتاندند و به سنگهای ثابتی که به جای «پن» در بولینگ بود می زدند.
مکتوباتی که از ادوار قدیم بدست آمده است نشان می دهد که نوعی بولینگ در صومعه های اروپایی در حدود 700 سال قبل به عنوان بخشی از مراسم مذهبی رواج داشته است. دهقانان آن عهد معمولا” با خود، حتی در بازدید کلیسا چماق حمل می کردند. گفته شده است که کشیش ها، به مردم می گفتند، چماق را برای شیطان یا چشم بد باید بکار برد.
به این جهت چماقها را در گوشه ای راست نگاه می داشتند و دهقان قطعه ای سنگ گرد یا توپی را بسوی آن می غلتاند. اگر توپ به چماق آن شخص اصابت می کرد او را تحسین می کردند و اگر موفق نمی شد، آنگاه به او نصیحت می کردند که زندگانی سالمتری در پیش گیرد.
کشیشان از برخورد چماق با توپ به هیجان می آمدند و تفریح می کردند و در نتیجه خود شان هم به این کار مبادرت می ورزیدند و به این ترتیب یک بازی ورزشی و تفریحی بوجود آمد. بعدها در بین اشراف و ملاکین این کار بالا گرفت. در قرون وسطی، بولینگ در آلمان بسیار متداول و رایج بود.
همین که بازی در انگلیس انتشار یافت، مردم خیلی از آن استقبال کردند. در زمان هنری هشتم، بازی بقدری توسعه یافته بود که در سال 1530 پادشاه فرمان داد محل بازی بولینگ در منزلش ساخته شود!
اولین مهاجرین هلندی که به آمریکا مهاجرت کردند بازی بولینگ را در آنجا متداول کردند و نخستین بار در بولینگ گرین نیویورک بساط این بازی برپا شد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
