بازی بیلیارد تابحال دو سرنوشت متضاد در دوره زندگانی خود داشته است. تا مدتها خانه بیلیارد در شهرهای بزرگ مکانی بود که اشخاص محترم و موقر هرگز به آنجا پا نمی گذاشتند. با وجود این در دنیای اشرافی هم بیلیارد، بازی متداولی در میان مردم متشخص و بزرگ بوده است و بسیاری از خانه ها و کلوب های محترم دارای میز بیلیارد بوده اند.
در هر صورت این بازی بقدری قدیمی است که هیچکس نمی تواند تاریخ شروع آن را تشخیص بدهد. بعضی از معمرین ادعا می نمایند که در مصر باستان بیلیارد بازی می کرده اند. یونانی ها این بازی را از 400 سال قبل از میلاد مسیح می دانستند.
در قرن دوم پس از مسیح، پادشاه ایرلند به نام کاتکیرمور پس از خود 55 توپ برنجی بیلیارد با میز آن و چوگان مخصوص از همان جنس باقی گذاشت و سنت اگوستین در کتاب خود به نام اقرار که در همان قرن پنجم نوشته است از بیلیارد اسم برده است. به دلایلی، نویسندگان مشهوری در قرون شانزدهم و هفدهم از بیلیارد نام برده اند. به عنوان مثال، در نمایشنامه شکسپیر به نام«آنتونی و کلئوپاترا» کلئوپاترا می گوید:«اجازه بده بیلیارد بازی کنیم».
آیا می دانستید که وقتی ماری ملکه اسکاتلند، در سال 1576 در زندان تحت نظر بوده، یکی از شکایات او این بود که میز بیلیارد وی را برده اند! اولین توصیف بیلیارد در انگلیس در کتابی به نام «کمپلیت گامستر» می باشد که به توسط «چارلز کوتن» در سال 1674 منتشر شده است.
بنا به تصاویری که از ترتیب بازی آن روزها در دست است، انواع موانع مثل، حلقه، گل، میخ و غیره قرار داده می شده و بازیکن مجبور بوده که از بین این موانع بدون برخورد یا زدن به آنها عبور کند. در حدود سال 1800، بیلیارد به همان صورت درآمد که امروز بازی می شود.
در سال 1807 کتابی در انگلستان منتشر شد که در آن بیلیارد را خیلی شبیه به بازی امروزی آن تشریح کرده بودند و این نخستین کتابی است که به انگلیسی راجع به بازی بیلیارد نوشته شده است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 6
