دستگاه دروغ سنج از ابزار کار جدید پلیس است که در تحقیقات جنایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ولی با این وصف، اطلاعاتی که به وسیله‌ی آن بدست می‌آید به تنهایی قابل اعتماد در دادگاه‌های امریکا نمی‌باشد. یعنی نمی‌توان آنها را دلیل مستقلی برای اثبات جرم دانست، زیرا که هنوز علم، این شیوه را برای کشف حقیقت بطور کامل نپذیرفته است.
دستگاه دروغ سنج بر پایه‌ی این اصل ساخته شده که چون شخصی دروغ می‌گوید معمولا واکنش‌هایی در بدنش رخ می‌دهد. مثلا ممکن است رنگ چهره‌اش بپرد، ضربان قلبش تندتر شود، آب دهان را ناگهان قورت بدهد، و یا سایر علایمی که حاکی از واکنش عاطفی او می‌باشد. دستگاه دروغ سنج فقط این گونه واکنش‌های جسمی را یادداشت می‌کند.
تحقیقات به وسیله‌ی دروغ سنج چقدر موفقیت آمیز خواهد بود؟
برای پاسخ به این سؤال باید به دو چیز توجه نمود: یکی آنکه باید بررسی کنیم که تا چه حد خود دستگاه خوب و دقیق کار می‌کند، دیگر آنکه مهارت شخصی که از آن استفاده می‌کند، تا چه اندازه می‌باشد.
برای ضبط واکنش‌های بدن به وسیله‌ی دستگاه دروغ سنج معمولا واکنش‌هایی را انتخاب می‌کنند که شخص قادر به کنترل آنها نمی‌باشد، و یا آنکه حتی از وجودشان آگاهی ندارند، مانند: فشار خون و چگونگی تنفس.
یکی دیگر از چیزهایی که با این دستگاه اندازه گیری می‌شود، چگونگی جریان الکتریکی میان دو بخش مختلف بدن است.
با این همه، هیچ یک از این واکنش‌ها، به خودی خود، کافی برای اثبات دروغ نیستند. بلکه باید همه را با هم مورد بررسی قرار داد تا سرانجام علایم اطمینان آوری دستگیرمان شود.
ماشین دروغ سنج قسمت‌های ویژه‌ای دارد که به بدن متهم وصل می‌کنند. در همین حال، بازجویی کتبی از وی به عمل می‌آید.
نخستین چیزی که در این بازجویی مهم است اینکه بازجو باید کاملا به موضوع اتهام احاطه داشته باشد تا بتواند سؤال‌های بسیار دقیقی از متهم بنماید.
وی پیش از هر چیز سؤال‌هایی از متهم می‌نماید که به اتهامش ربطی ندارد. این کار برای آن است که نخست به نحوه‌ی واکنش‌های وی در حال عادی پی ببرد.
آنگاه سؤال‌های مختلفی را پیش می‌کشد. یعنی چیزهایی از وی می‌پرسد که گاهی مربوط به اتهامش می‌باشند و گاهی هم با آن ربطی ندارند.
دروغ سنج در سه یا چهار مرحله به ثبت واکنش‌های جسمی می‌پردازد.
سپس ما آنها را با هم بررسی و مقایسه می‌کنیم تا ببینیم آیا وضع غیرعادی در آن میان وجود دارد یا نه.
هنگامی ما مطمئن می‌شویم که نتیجه‌ی بدست آمده تصادفی نبوده، که دست کم در دو مرحله از ثبت دروغ سنج، واکنش‌های مربوط به یک سؤال مانند هم بوده باشد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 4
