آیا می دانید مننژیت چیست؟

مننژیت بیماری ساده و مشخصی نیست. مننژیت، تباسوز دردآلود پاشامهای مغز است.

پاشام چیست؟ پاشام به غشا یا لایه های نازکی از بافت می گویند که مغز و نخاع انسان را فرا پوشیده است.

گرچه ممکن است این بیماری بر اثر جُرثومه های مختلف عفونت زا پدید آید، ولی غالبا” باکتری خاصی به نام مِنینگوکوکَس، عامل بروز آن می باشد.

گاهی مننژیت از پی عفونت یا آسیبی که بر مغز وارد شده است روی می دهد. گاهی هم ممکن است همراه بیماری هایی مانند سل، سیاه سرفه، آنفولانزا، مخملک و سینه پهلو پیش آید.

در بیشتر موارد این باکتری ها از راه حلق وارد بدن می شوند. البته پاره ای از افراد با آنکه باکتری های این بیماری در حلقشان لانه گزیده اند، ولی باز خود بیمار نمی شوند. اینان را حامل می نامند؛ چرا که فقط به حمل و گسترش عفونت کمک می کنند.

کودکان و خردسالان بیشتر در معرض ابتلا به مننژیت هستند. از هر پنج یا ده سال، شیوع مننژیت همراه با انواع بیماری های دیگر امکان پذیر است.

در مننژیت، نخست میکروب در خون بیمار رشد می یابد و باعث بروز تب و سرما خوردگی می شود. معمولا” سرخی گسترده ای نیز بر روی پوست بدن پدید می آید و میکروب ها بی درنگ در پاشامهای مغز لانه می کنند و آنها را تب سوخت می گردانند.

در این هنگام بیمار، فشاری در سر خود احساس می کند که می پندارد سردرد است. سپس گردنش خشک می شود و دیگر نمی تواند سر خود را خم کند، و اگر با زحمت، اندکی گردن را پیش آورد، درد شدیدی او را آزار خواهد داد.

بیمار مبتلا به مننژیت غالبا” منگ و از خود بیخود است؛ استفراغ می کند، و ممکن است برایش تشنج و تکانهای ناگهانی و بی اختیار اعضای بدن نیز روی دهد.

برای درمان این بیماری، پزشکان معمولا” از پادزیوها (آنتی بیوتیک)  و داروهای سولفائی (یا «سولفامیدها») استفاده می کنند. این داروها خطر مرگ و میر مننژیت را ده درصد کاهش داده اند. اما بدون هیچ درمان، حدود سه چهارم بیماران قربانی مننژیت گشته اند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5