چگونه جادوگری و شعبده بازی آغاز شد؟
در آغاز، جادوگری بمعنای بکار بردن وِرد و افسون بود. برخی ادعا می کردند که دارای نیرویی برتر از طبیعتند و کارهایی می توانند انجام دهند که بطور عادی هرگز امکان پذیر نیست.
در مصر، یونان و روم باستان برخی از کاهنان و داروسازان نیز چنین ادعاهایی داشتند. آنان می گفتند که نیرویی برتر از طبیعت در اختیار دارند.
اما امروزه جادوگری و چشم بندی به صورت یکی از سرگرمیهای ما درآمده است. زیرا کسانی که در این رشته مهارت دارند با تردستی خود، یا به کمک برخی از خصوصیات مکانیکی، کارهایی انجام دهند که به نظر تماشاچی عجیب می آید. او کاملا” در حیرت می ماند و چنین می پندارد که جادوگر براستی کارهای خارق العاده ای انجام می دهد.
خلاصه با آنکه ما همه می دانیم که جادوگر از نیرنگ هایی استفاده می کند ولی با این وصف از تماشای آن و از اینکه اینگونه او ما را گول می زند، لذّت می بریم.
در روزگار قدیم، در دربار تمام پادشاهان، جادوگرانی بودند، گاهی هم از خارج، جادوگری را برای تفریح، به دربار دعوت می کردند.
جادوگران نیمه ماهر بساط خود را در کوچه و بازار پهن می کردند. ابزار کار اینگونه جادوگران بسیار ساده بود. و اغلب در جیب خود، آنها را پنهان می کردند.
نخستین کتاب در باره ی جادوگری در سال 1584 نوشته شد. ولی جادوگران مدتها پیش از آن تاریخ نیز وجود داشتند.
در قرون وسطی، جادوگران در شهرها مسافرت می کردند. آنان حتی به کشورهای گوناگون می رفتند و برای اجرای نمایش های خود، برنامه های منظمی برای سفر داشتند.مردم نیز که این را می دانستند به انتظار ورود آنان می نشستند.
سال ها بعد، جادوگران دست به اجرای نمایش های مفصل تری زدند. ابزار کارشان نیز گسترده تر شد، بطوری که بساط خود را در ارّابه ها حمل می کردند و سالن های بزرگی را برای اجرای نمایش خود برمی گزیدند.
در اوایل قرن 19 جادوگری بشکل امروزی خود درآمد.
جادوگران دیگر آن لباس های پر زرق و برق گذشته را نمی پوشیدند و دیگر ابزار کارشان آن همه وسیع و جاگیر نبود.
از آن پس جادوگری بیشتر انجام کارهایی بود که تنها به مهارت خود شخص بستگی داشت. جادوگر لباس ساده ای چون لباس شب دربر می کرد و نمایش خود را آغاز می کرد. در فرانسه جادوگری به نام روبِر هودَن که او را پدر جادوگری جدید می شناسند.
وی تحولی در این فن پدید آورد، و استفاده از اشیای بسیار ساده و خودمانی را در جادوگری میسّر نمود. او همچنین راههای بسیاری برای بکار بردن نیرنگ و گمراه کردن ذهن تماشاچی، به جادوگران آموخت.
سالها گذشت و در علم جادوگری رشته ای جدید به نام شعبده بازی پدید آمد. در این زمینه از نیرنگ هایی استفاده می شود که به وهم تماشاچی چیزهایی از قبیل صحنه های زیر می آورد:
زنی را به دو نیم ارّه می کنند، گروهی را طوری نشان می دهند که گویی در میان آب شناورند، انسانی را ناگهان ناپدید می کنند.
کاردینی یکی از شعبده بازان مهم بود. مثلا” از غیب ورق های بازی، یا سیگار و پیپ، در دست خود ظاهر می کرد و آن سیگار یا پیپ را نیز آتش می زد و می کشید. البته او نمایش های خود را بدون داشتن هیچگونه ابزاری انجام می داد.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2