می گویند بازی کریکت نخست در انگلستان، آنهم در قرن 15، بوجود آمد.
ولی چیزی که ما از آن مطمئنیم فقط این است که انگلیسی ها در آن زمان خود بازی کریکت داشتند. حتی در روزنامه های بسیار قدیمی که در دسترس ماست می بینیم که برخی از مسابقات کریکت را در قرن 18 آگهی می کردند.
نخستین مسابقه ی کریکت که در سطح استان برگزار و در تاریخ ثبت شد، به سال 1719 بود.
پیش از 1750 میدان بازی کریکت فقط بیست متر طول داشت. دریچه ی پرتاب توپ نیز 55 سانتی متر از زمین بلندی داشت و دهانه ی آن به 15 سانتی متر می رسید.
چوگان این بازی اندازه ی معینی نداشت. اما شکل آن کشیده و خمیده و اندکی شبیه به چوگان های امروزی بود.
عکس هایی که از آن دوران به یادگار مانده نشان می دهد که بازیکنان پیراهن، نیم شلواری و جوراب سفید دربر می کردند. علاوه بر این، نوعی عرقچین نیز برسر می گذاشتند.
باشگاه هَمبلدُن که در 1750 تأسیس یافت نقش مهمی را در تاریخ کریکت بازی کرد. گرچه این باشگاه در دهکده ی «همبلدن» واقع در هَمشایر بود، ولی بزودی شهرتش همه جا را فرا گرفت. چون فقط با یک تیم خود، تمام تیم های دیگر انگلستان را شکست می داد. بازیکن برای پرتاب توپ، بازو را موازی بدن به طرف پایین قرار می داد.
«زمین بازی کریکت لُرد» که به سال 1781 افتتاح گردید، نقش بسزایی در پیشبرد این بازی داشته است. در 1814 به جایگاه کنونیش تغییر مکان داد. در همین جاست که باشگاه کریکت مِریلبُن نیز اداره ی مرکزی خود را قرار داده است. این باشگاه خود به سال 1788 بنیان گرفت و رهبری بازی های کریکت را عهده دار گردید.
در اوایل قرن 19 ارتفاع دریچه ی پرتاب توپ 5/67 و عرض آن 5/22 سانتی متر تعیین شده بود. چوگان بازان در این بازی اهمیت خاصی داشتند ولی سپس در 1840 پرتاب توپ به وسیله ی دست متداول گردید.
بازیکنان، توپ را بطور افقی از نقطه ای موازی با شانه ی خود پرتاب می کردند، ولی سپس از سال 1864 پرتاب آن از بالای سر مرسوم گردید.
در استرالیا، کریکت با مسابقات سال 1877 آغاز شد. در آن هنگام، تیم های استرالیایی تیم دیگری را که از انگلستان آمده بود، شکست دادند.
نخستین مسابقات قهرمانی که میان تیم های چند کشور در انگلستان برای کریکت برگزار گردید به سال 1880 بود. به استثنای سالهای جنگ، همیشه اینگونه مسابقات در آن کشور برقرار می گردید.
در باره ی بازی بیسبال که نوعی بازی دیگر است باید بگوییم که در 1907 یک کمیسیون امریکایی مأموریت یافت که درباره ی ریشه ی این بازی تحقیق کند.
یک سال بعد کمیسیون مزبور گزارشی منتشر نمود که بازی بیسبال یک بازی اصیل امریکایی است و آن را دابلدِی اختراع کرده، هرگز ربطی به هیچگونه بازی در کشورهای بیگانه ندارد.
با این وصف، برخی از مردم گزارش این کمیسیون را نپذیرفتند و گفتند که آن در باره ی ریشه ی بیسبال تحقیق درستی نکرده، بلکه تنها کوشیده است تا بنحوی امریکایی بودن این بازی را به اثبات برساند.
برای تأیید این انتقاد، دلایل بسیاری نیز جمع کرده اند. مثلا” گفته اند: «بیسبال نام بازیی است که از قرن 18 در انگلستان متداول بوده».
همچنین کتابی به سال 1744 در انگلستان به چاپ رسیده که سپس در امریکا نیز در 1762 و 1787 تجدید چاپ شده است. در این کتاب نوعی بازی توصیف گردیده که در آن یکی از بازیکنان با چوگانی ایستاده و سپس تصویر توپ گیر و توپ زن را با دو بیس ( یعنی ایستگاه، یا خانه ی تعیین مسیر توپ) نشان می دهد.
در کتاب هایی که پیش از 1830 به چاپ رسیده، نه تنها به بیسبال اشاره ی بسیار شده، بلکه از باشگاههای مخصوص این بازی نیز نام برده شده است.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2