تخته مخصوص ارتباط با ارواح (ویجا برد، پلانشت)

این دو از ابزار نوشتار اتوماتیک می باشند. ساده ترین شکل آنها، دایره ای از حروف بر روی یک میز است که در مرکز آن شیشه ای با حالت خمیده به سمت بالا تعبیه شده و یک یا چند نفر، نوک انگشتان خود را روی این شیشه قرار می دهند. شیشه از حرفی به حرف دیگر حرکت می کند. گاهی اوقات ترکیب بعضی حروف کلماتی بی معنی و بعضی اوقات کلمات و جملاتی معنی دار می باشد. «ویجا برد» که از ترکیب دو کلمه «وی» و «جا» (هر دو به معنی بله به ترتیب در زبان فرانسه و آلمانی) گرفته شده است، تکه ای از تخته صاف و جلا داده شده است، با حروفی از الفبا که به شکل هلالی در یکی از کناره های تخته نوشته می شود. در یک سر این تخته، تخته ی دیگری به شکل قلبی کوچک بر روی چرخهایی کوچک قرار دارد که هنگام قرار گرفتن نوک انگشتان شرکت کنندگان بر روی آن، به اطراف می لغزد و از ترکیب حروف می توان کلمات و جملاتی درست کرد.

پلانشت دستگاهی است که در آن مدادی به شاخص قلب شکل متصل شده و بر روی ورقی از کاغذ که روی تخته بزرگتری در زیر مداد چسبیده، حرکت کرده، می نویسد و یادداشت می کند. در قرن 19 پلانشت با این فرض بکار برده می شد که پیام های دریافت شده از این طریق، از طرف ارواح ارسال می شود. بیشتر مخالفتی که در سالهای اخیر با استفاده از ویجا بردها شده ظاهرا” نتیجه این ترس ریشه دار است که این دستگاه ها استفاده کنندگان را در معرض تماس خطرناکی با مردگان یا نیروهای پلید قرار می دهد. مسلما” این دستگاه ها بعضی اوقات مطالبی را ارائه می دهند که وحشت آور، شگفت انگیز یا مستهجن می باشد و از این لحاظ تفاوتی بین ریشه اصل پیام ها نیست. اما امروزه در جهت توجیه منبع اصلی مطالب ارسال شده، گرایش بیشتری به طرح ضمیر ناخودآگاه افراد وجود دارد تا به طرح مسئله ارواح (البته در صورتی که هیچ کس عمدا” از دستگاه به منظور خاصی استفاده ننماید). البته این بدان معنی نیست که این دستگاه ها صرفا” مطالبی را تحریر می کنند که در ذهن وجود داشته اما فراموش شده یا اینکه عقده های فرد مورد نظر می باشد بلکه این پیام ها با ادراک فراحسی انسان مرتبط می باشد. «روزالین هیوود» در این رابطه می گوید:«قراینی موجود است که نمی توان به آنها بی توجهی نمود و این قراین از آنجا نشأت گرفته اند که مطالبی که از ترکیب حروف این دستگاهها بدست می آید همیشه از ضمیر ناخودآگاه یکی از حاضران ناشی نمی شود. بعضی اوقات به نظر می آید که این مطالب معلول نوعی تماس ناشناخته با حوادث دوردست یا افکار اشخاصی است که در فاصله زیادی از محل جلسه حضور دارند.

منبع: کتاب سفر به ماوراء – تالیف: ریچارد کاوندیش – جی بی راین