تمرکز و ادراکات فراحسی
صاحبان و مدعیان قدرت های روحی چه در داستان ها و چه در نمایش های روی صحنه همواره بر این نکته تأکید داشته اند که برای رسیدن به این حالات باید هر چه بیشتر بر اعداد، اسامی و پیام های مورد نظر برای تله پاتی تمرکز کرد؛ تمرکز بسیار زیاد و شدید. نمایش دهنده ی پدیده های روحی بر روی صحنه در لحظاتی که همکار یا وردست او در دریافت یک پیام دچار اشکال می شود، به او دستور می دهد که هر چه بیشتر تمرکز کند. در عمل، تمرکز فکری کاملا” مغایر و متضاد با آن چیزی است که برای رسیدن به بسیاری از پدیده های روحی به آن نیاز داریم.
هدف از تمرکز در معنای عادی و معمولی حالتی است که توجه فرد بر شخص یا موضوع خاصی متمرکز شود تا قابلیت و پدیده ای خاص ظاهر شود. وقتی به شدت مایلید به یکی از حالات ادراک فراحسی برسید، باید از این کار احتراز کنید. برعکس، در این موقع باید به وانهادگی و بی اعتنایی روی آورید. تمرکز نوعی کوشش و فعالیت به شمار می رود و هر نوع فعالیتی با درجاتی از فشار و اضطراب همگام است. قبلا” این موضوع را مطرح کرده ایم که در شرایط وجود فشار روحی، نمی توان به دریافت های فراحسی دسترسی پیدا کرد.
یک امتحان ساده انجام دهید: برای به یاد آوردن شماره ی تلفن یکی از دوستان قدیمی که فراموشش کرده اید، تمرکز کنید و این تمرکز شدید را مدتی ادامه دهید. تمرکز بیشتر نوعی فشار عضلانی به بار می آورد، به این دلیل که هر تمرکزی مثلا” با انقباض عضلات تنگ کننده ی چشم و عضلاتی که بر پیشانی چین می اندازند همراه است. در موارد شدیدتر حتی ممکن است با انقباض مشت و فشار دندان ها بر یکدیگر همراه باشد. بسیاری از افراد در موقع تمرکز تمام این فشارهای جسمانی را بر خود روا می دارند. واضح است که این فشار با آنچه برای تفکری شفاف و روحانی لازم است، شدیدا” تضاد دارد. در چنین وضعیتی نمی توان به روشن بینی رسید.
منبع: کتاب تقویت نیروهای روحی و روانی – تالیف: زاک مارتین – ترجمه: دکتر جمالیان