قلم و ابزار نوشتن اختراع کیست؟

هنر نوشتن یکی از مهمترین عوامل پیشرفت تمدن بود. نوشتن، بشر را توانا ساخت تا اندیشه ها و کارهای خود را ثبت کند.

پیش از آنکه قلم ساخته شود، نوشتن با وسایل گوناگونی انجام می گرفت. برای مثال، انسانهای نخستین از سنگ چخماقی که نوکی تیز داشت، استفاده می کردند.

بدین وسیله آنان مطالب و تصویرهای خود را بر روی دیوار غارها حک می کردند.

برای نوشتن حتی روزگاری از نوک انگشتان نیز استفاده می شد.

یعنی بشر انگشت خود را در شیره ی درختان یا خون حیوانی فرو می کرد و با آن چیزی می نگاشت.

مدتها از این بگذشت، آنگاه کلوخ یا تکه هایی از گچ را برداشت و از آنها در نوشتن استفاده کرد.

چینی ها نامه های خود را با یک قلم مویی که از موهای ریز شتر درست شده بود، رنگ آمیزی می کردند.

شاید نخستین قلم واقعی به دست مصریان ساخته شده باشد.

چه آنان تکه ای مس را که شبیه به نوک قلم های فلزی امروز بود، به نوک ساقه ای میان خالی وصل کردند، و بدینگونه نخستین قلم را پدید آوردند.

نخستین نامه ی دست نوشته از یونانیان بر جای مانده است که تقریبا به چهار هزار سال پیش مربوط می شود.

آنها قلمی بکار می بردند که از فلز، استخوان یا عاج درست شده بود و بر روی لوحه های مومی، چیز می نوشتند.

مدتی بعد، از نی های میان خالی، قلم چاکداری درست شد. آن را در نوعی مرکب فرو می بردند و بر روی پاپیروس که از درختی به همین نام بدست می آمد، چیز می نوشتند.

چون در قرون وسطی کاغذ عرضه گردید، مردم متوجه شدند که از پر بال یا پر دم مرغانی چون اردک، کلاغ یا قو، می توان برای قلم استفاده کرد.

نوک اینگونه قلم ها را تیز می کردند و شکافی هم به آن می دادند تا مرکب از آن براحتی روی کاغذ سرازیر شود.

اینهم جالب است که بدانید در انگلیسی قلم را پن می گویند. این از واژه ی پنا گرفته شده است. پنا در لاتین به معنای «پر» است.

گرچه پر زیاد کار نمی کند ولی هزاران سال ابزار نگارش بشر همان بود.

حدود سال 1780 در انگلستان، قلمهای فلزی پیدا شد. ولی تا چهل سال بعد کسی آنها را نمی پسندید.

خودنویس، که قلم امروزی ما بشمار می رود، برای نخستین بار در ایالات متحده ی امریکا، بین سالهای 1880 و1890 ، پیدا شد.

سر قلم خودنویس معمولا از طلای 14 عیار ساخته می شود و نوک آنرا نیز از فلز ایریدیوم یا فلز اوسمیریدیوم می سازند.

این دو فلز بسیار نرم و سخت هستند و به قلم امکان می دهند تا بدون خراشیدن کاغذ، براحتی بنویسد.

در داخل خودنویس مخزنی برای نگه داشتن جوهر است که معمولا از لاستیک سخت یا پلاستیک، ساخته می شود.

قلم خودکار در قرن بیستم اختراع شد.

در سر آن ساچمه ی بسیار ریزی است که حدود نیم میلیمتر قطر دارد و از فولاد زرد رنگی، ساخته می شود.

هنگام کشیدن خودکار بر روی کاغذ، ساچمه در جای خود می غلتد و با خود مایعی را که در درون قلم ذخیره شده، بیرون می آورد و می نویسد.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 10