مدیوم کیست؟

واژه مدیوم در مورد افرادی به کار می رود که طبق گزارشات ثبت شده توانائی های ویژه ی روحی دارند و این توانائی ها را در ارتباط برقرار کردن با مردگان به کار می برند بعضی اوقات کلمات «سایکیک» (دارای قدرت روحی) و «سن ستیو» (حساس) به جای کلمه مدیوم به کار می روند اما اصولا” این دو کلمه به افرادی گفته می شود که مدعی ارتباط با مردگان می باشند. مدیوم ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می شوند: مدیوم های ذهنی و مدیوم های فیزیکی، این تقسیم بندی به دو نوع اصلی پدیده های روحی یا فوق روانی یعنی ادراک فراحسی و اثر ذهن بر روی ماده مربوط می شود. مدیوم ذهنی فردی است که روابط او با مردگان شکل تأثیرات ذهنی را به خود می گیرد که ظاهرا” از طریق ادراک فراحسی از ذهن مردگان دریافت می گردند. از طرف دیگر، مدیوم فیزیکی ظاهرا” به عنوان وسیله ای برای تأثیر روحی ماده بین اعمالی که توسط مردگان آغاز می گردد، عمل می نماید. کلمه «عامل شخصی غیر جسمانی» گاهی اوقات برای یک شخصیت زنده به کار می رود.

چون ادراک فراحسی و تأثیر ذهن بر روی ماده در اشخاصی که مدعی مدیومی نیستند دیده شده، این امکان وجود دارد که پدیده های مدیومی کلا” نتیجه استعدادهای فیزیکی مدیوم ها بوده و مستلزم «عامل شخصی غیر جسمانی» نباشد. اگر چه یقین نیست که آیا مدیوم ها با مردگان رابطه دارند یا نه، اما اکثر فراروانشناسان متفق القولند که برخی از مدیوم ها دارای نیروی ماورائی تکان دهنده ای می باشند. مدیوم های ذهنی بیشتر از مدیوم های فیزیکی بوده و احتمالا” علت آن بر این است که به وجود آوردن اثرات قابل مشاهده ادراک فراحسی و تأثیر ذهن بر روی ماده آسانتر است. مدیوم های ذهنی برای شروع ارتباط با «عوامل فردی غیر جسمانی» از روش های متعددی استفاده می کنند. هر روشی که به کار رود، هدف اصلی آن ایجاد راه میانبری برای آگاهی عادی زمان بیداری و نیز ایجاد کانالی برای فرایندهای ذهنی است که معمولا” ناخودآگاه هستند و امکان دارد که در برابر ادراک فراحسی (در مقایسه با آگاهی عادی) مستعدتر باشند.

برخی مدیوم ها در حالتی کاملا” شبیه حالت عادی زمان بیداریشان کار می کنند. و برای به دست آوردن تأثیرات ذهنی فراحسی، از حرکات ماهیچه ای ناخودآگاه مانند نوشتار اتوماتیک یا کار با ویجابرد استفاده می کنند. برخی دیگر با خیره شدن به یک شیئی، مثل یک لیوان آب با یک گوی کریستال، تصاویر ذهنی مشخصی را به وجود می آورند. بعضی از مدیوم ها «محافل و کلاس های آموزش» دارند که سعی می کنند چگونگی به دست آوردن قدرت های روحی را به افراد تعلیم دهند. این روش ها بعضی اوقات مشابه روش های «مدیتیشن» می باشد.

«مدیوم های خلسه» در یک حالت جدایی از ضمیر خودآگاه کار می کنند. این حالت معمولا” توسط خودشان و بعضی اوقات به وسیله یک هیپنوتیزور در آنها القاء می شود. چنین مدیوم هایی اغلب این فکر را در شخص مقابل به وجود می آورند که توسط یک روح تسخیر شده اند. این مدیوم ها ممکن است تغییرات شگفت انگیزی در صورت، شکل های مختلف صورت و حرکات بدنی را نشان دهند که شبیه روح مورد نظر باشد. اکثر مدیوم های خلسه یک روح راهنما یا کنترل کننده دارند. روح راهنما یک وجود روحی است که به مدیوم وابسته است و به او کمک می کند تا آنچه را که مدیوم یا مراجعه کننده به او به دنبال آن هستند تا با او تماس بگیرند، زودتر بیابد. بعضی اوقات ارواح راهنما مدعی می شوند که خود افرادی مرده هستند.

همه موجودیت هائی که ظاهرا” از طریق مدیوم ها پیام رسانی می نمایند عوامل شخصی غیر جسمانی نیستند. اجنه، شیاطین، فرشتگان و دیگر موجودات غیر انسانی نیز از طریق مدیوم رابطه برقرار می نمایند و درباره ی امور زندگان راهنمائی هایی کرده یا در مورد دنیای ارواح گزارش هائی می دهند.

مردم با مدیوم ها به دلایل زیادی مشورت می کنند: بعضی ها امیدوارند با افراد مورد علاقه شان (وابستگان، دوستان) گفتگو کنند، برخی دیگر می خواهند با استفاده از قدرت های پیش آگاهی مفروض در مدیوم یا روح، اطلاعاتی را درباره آینده به دست آورند. برخی دیگر خواستار کمک در کارهای تجاری یا مسائل عملی زندگیشان هستند. گاهی نیز از مدیوم ها برای انجام عمل جن گیری استفاده می کنند. مردم بعضی اوقات گمان می کنند که شخصی که به نظر می رسد از نظر روانی بیمار باشد، در واقع توسط روحی شیطانی تسخیر شده است. بعضی مدیوم ها مدعی هستند که می توانند این ارواح شیطانی و نیز ارواحی را که ظاهرا” در خانه های جن زده موجبات آزار و اذیت فراهم می کنند پیدا کنند. این مدیوم ها ممکن است گاهی ادعا کنند که می توانند این ارواح را از جسم افراد جن زده، خارج سازند یعنی باعث شوند که روح مزبور از وجود افراد تسخیر شده یا خانه های جن زده خارج شود.

منبع: کتاب سفر به ماوراء – تالیف: ریچارد کاوندیش – جی بی راین