اولین مدرسه در کجا تأسیس شد؟

مدرسه جایی است که معمولا کودکان را در آنجا گرد هم می آورند تا چیزی به آنان بیاموزند.

پس این مکان دارای دو عنصر مهم است: یکی محل معین و دیگر تعدادی کودک که کنار هم برای فراگیری درس، گرد هم می نشینند.

مدرسه‌های امروزی اقتباس از همان مدرسه هایی است که در روم و یونان قدیم وجود داشت.

روزی در یونان آموزگاران حرفه ای کودکان را تک تک و بطور خصوصی درس می دادند. در آن روزها آموزش در کلاس مفهومی نداشت.

سپس مدتی گذشت.

سخنوران و فیلسوفانی که تک تک شاگردان را درس می دادند، به مسافرت پرداختند.

آنان برای خود مکان های معینی را برگزیدند و کم کم چیزی شبیه به مدرسه های کنونی، بوجود آوردند.

افلاطون، فیلسوف بزرگ یونانی نخستین کسی بود که دوره های سه یا چهار ساله ی آموزشی را ترتیب داد و در مکان معینی تدریس می کرد.

این مکان به نام آکادمی خوانده می شد.

افلاطون این مدرسه را در محلی به نام ژیمنازیوم برپا کرده بود.

این محل در ابتدا جایی برای رژه و عملیات نظامی بود(اما سپس به برگزاری مسابقات ورزشی اختصاص یافت).

سپس ارسطو آمد و مدرسه ای را در محلی به نام لیسیوم تأسیس کرد.

آنجا نیز یک ورزشگاه عمومی دیگر بود.

حال با توجه به واژه های یونانی آکادمی، ژیمنازیوم و لیسیوم این نکته ی جالب را خاطر نشان می کنیم که در زبان آلمانی به دبیرستان می گویند:

«گیمنازیوم» ولی در فرانسه آن را«لیسه» و در زبان اسکاتلندی آن را «آکادمی» می خوانند.

همانگونه که می بینید مؤسسه های فرهنگی افلاطون و ارسطو منشأ پیدایش این واژه ها بوده اند.

مدرسه هایی که ارسطو و افلاطون داشتند هیچ یک شبیه به مدرسه های امروزی ما نبودند، زیرا آنها جاهایی بودند که بیشتر بحث و برنامه های سخنرانی در آنها برپا می شد.

در حدود سال 250 میلادی، یونانیان پی به اهمیت تدریس قواعد زبان بردند. از این رو «مدرسه ی گرامر» تأسیس گردید.

امروزه در زبان انگلیسی نیز دبیرستان را «مدرسه ی گرامر» می نامند.

مدتی بعد، رومی ها که از یونانیان الهام گرفتند، مدرسه هایی برپا کردند که بسیار شبیه به مدرسه های کنونی بود.

کودکانی که به این مدرسه ها می رفتند، خود را در محدودیتی سخت احساس می کردند، زیرا صبح زود می بایست از خواب برخیزند، قواعد بسیاری را درباره ی زبان خود بیاموزند، یک زبان خارجی را هم فرا بگیرند و از همه دشوارتر آنکه باید خیلی دقیق کار کنند.

در غیر اینصورت سر و کارشان با شلاق و تنبیه بود.

 منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2