کلیه ها دو اندام سفت و صافند به شکل لوبیا، و خود از مهمترین اعضای بدن به شمار می روند.
این اندام ها در ناحیه ی کمر، در دو طرف ستون فقرات قرار گرفته اند و هر کدام حدود 10 سانتیمتر درازا دارند.
کلیه ها با دفع مواد بیهوده، بدن را یاری می کنند؛ چون این برای ما بسیار اهمیت دارد که بتوانیم خود را از شر موادی برهانیم که به درد بدنمان نمی خورد و برایش قابل استفاده نیست.
افزون بر این، کلیه ها در نگهداری برخی از مواد مورد نیاز بدن، نقش جالبی بازی می کنند. مقدار آب و دیگر مواد موجود در خون به وسیله ی کلیه ها تنظیم و هماهنگ می شود.
مویرگهایی در قسمت بیرونی کلیه، حلقه های بسیار ریزی پدید آورده اند که آنها را گویوار (جیزی شبیه به گوی، گوی شکل) می خوانند. هر گویواری در غشای ظریفی پوشانده شده است.
در هر یک از کلیه ها حدود یک میلیون و پانصد هزار «گویوار» وجود دارد.
مقدار خونی که در هر دقیقه از درون کلیه ها می گذرد، بیش از خونی است که از هر عضو دیگر بدن عبور می کند. از این رهگذر مایعی از خون جدا می شود که مواد بسیار ریزی به همراه دارد. این مایع همان ادرار یا «پیشاب» است که به کمک گویوارها از لابلای غشاها می گذرد.
ادرار نخست در درون دیواره ی حباب مانندی که گویوارها را پوشانده است، جمع می شود؛ سپس از درون لولک (لوله ی کوچک) بسیار ظریفی عبور می کند.
درست در همان اثنایی که ادرار از لولکها سرازیر می شود، یاخته های درنپوش، موادی را میان خون و ادرار مبادله می کنند. بر اثر همین فعالیت است که مواد مورد نیاز بدن بار دیگر وارد جریان خون می شوند.
همچنین قسمت عمده ای از آب موجود در لولک ها نیز به خون بازمی گردد. کلیه ها بدین سان بدن را به اندازه ی کافی مرطوب نگاه می دارند.
بعلاوه لولک های کلیه در تنظیم سطح اسید در خون نیز نقش دارند. سر همه ی لولک ها به کیسه ی کوچکی در داخل کلیه باز می شود. این کیسه که به شکل حباب سروته شده ای است، به نام لگنجه ی کلیه یا «گیلاس کلیه» خوانده می شود.
پس می بینید چگونه پیشاب از درون لولک ها عبور می کند و در لگنجه ی کلیه سرازیر می شود.
در مرحله ی بعد، پیشاب از درون دو لوله به نام میزنای می گذرد و در جایی به نام مثانه جمع می شود.]
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 5
