در طول جنگ سرد، ایالات متحده و شوروی هر دو به دنبال استفاده از افراد با قدرت فراروانی برای اهداف نظامی بودند. این تلاش ها تحت عنوان “پروژه های ذهنی” شناخته می شدند.
در ایالات متحده، پروژه های ذهنی توسط آژانس امنیت ملی (NSA) و وزارت دفاع (DOD) رهبری می شدند. یکی از اولین پروژه های ذهنی در ایالات متحده، پروژه گلدن بل بود که در سال ۱۹۷۰ آغاز شد. هدف این پروژه این بود که توانایی افراد را در استفاده از تله پاتی برای ارتباط با یکدیگر ارزیابی کند. پروژه گلدن بل موفقیت آمیز نبود و در سال ۱۹۷۳ متوقف شد.
پروژه بعدی ذهنی در ایالات متحده، پروژه Stargate بود که در سال ۱۹۷۸ آغاز شد. هدف این پروژه این بود که توانایی افراد را در استفاده از تله پاتی، پیش بینی و دورنوردی ارزیابی کند. پروژه Stargate تا سال ۱۹۹۵ ادامه داشت و هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این پروژه موفق بوده است، وجود ندارد.
در شوروی، پروژه های ذهنی توسط وزارت دفاع و آژانس های اطلاعاتی شوروی رهبری می شدند. یکی از اولین پروژه های ذهنی در شوروی، پروژه پانتولوژی بود که در دهه ۱۹۲۰ آغاز شد. هدف این پروژه این بود که توانایی افراد را در استفاده از تله پاتی برای ارتباط با یکدیگر ارزیابی کند. پروژه پانتولوژی موفقیت آمیز نبود و در دهه ۱۹۳۰ متوقف شد.
پروژه بعدی ذهنی در شوروی، پروژه پیونیر بود که در دهه ۱۹۶۰ آغاز شد. هدف این پروژه این بود که توانایی افراد را در استفاده از تله پاتی، پیش بینی و دورنوردی ارزیابی کند. پروژه پیونیر تا سال ۱۹۹۱ ادامه داشت و هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این پروژه موفق بوده است، وجود ندارد.
تلاش های ایالات متحده و شوروی برای استفاده از افراد با قدرت فراروانی در جنگ سرد موفقیت آمیز نبودند. این تلاش ها با انتقادات زیادی روبرو شدند و برخی از آنها به عنوان کلاهبرداری تلقی می شوند.
با این حال، برخی از افراد معتقدند که پروژه های ذهنی هنوز هم پتانسیل دارند. آنها استدلال می کنند که ممکن است افراد با قدرت فراروانی وجود داشته باشند که می توانند برای اهداف نظامی استفاده شوند.
در سال های اخیر، برخی از دولت ها و شرکت های خصوصی دوباره به پروژه های ذهنی علاقه مند شده اند. با پیشرفت فناوری، ممکن است در آینده بتوان از قدرت فراروانی برای اهداف عملی استفاده کرد.
