بینایی از طریق پوست

یکی از عناوین متعدد مانند بینایی پوستی، بینایی بدون چشم، که در مورد این ادعای مکرر در تاریخ که انسان می تواند برخی اوقات از طریق پوست خود ببیند، به کار می روند. این توانایی معمولا” در نوک انگشتان یا پوست بالای گونه ها شکل می گیرد. این ادعا معمولا” همراه با یک رشته اعمال جاری دیگر می باشد. در دهه 1840، این توانایی را به مسمریسم شده با نوک انگشتان می بینند. در حدود یک قرن بعد، این توانایی بار دیگر در رابطه با کتاب «بینایی بدون چشم» نوشته دکتر لوئیس فاریگل که با اسم مستعارش جولز رومینز تجربیاتش را عرضه می کرد، مورد توجه عموم قرار گرفت. در این زمینه مطالعات تجربی زیادی در ایالات متحده و کشورهای دیگر انجام گرفت.

در ایالات متحده یک روانشناس به نام ریچارد.پی.یوتز (از دانشگاه کلمبیا) و یک فراروانشناس به نام سی.بی.نش (از کالج سنت جوزف فیلادلفیا) تست هایی را در رابطه با بینایی نوک انگشتان در مورد دو رنگ مختلف انجام دادند. البته هر دوی آنها به این نتیجه رسیدند و متقاعد شدند که حس گرمایی ظریف و دقیقی آشکار شده است (برای مثال رنگ سیاه گرمتر بود). البته این بینایی واقعی نیست و نمی توان آنرا در مورد آن دسته از ادعاهای بینایی که شامل تمایز بین رنگها نیست، اعمال کرد. ولی تمامی این حوزه، قبل از رسیدن به هر گونه نتیجه، نیاز به تحقیق کاملی دارد.

منبع: کتاب سفر به ماوراء – تالیف: ریچارد کاوندیش – جی بی راین