فراروانشناسی علم استعدادهای فوق روانی است. فراروانشناسانی که این استعدادها را مورد بررسی قرار می دهند، واژه یونانی psi را بر لغت مشهور psychic (به معنای (دارنده قدرت روحی) ترجیح می دهند اما هر دو لغت دارای معنی مشابهی می باشند. مردم کشورهای مختلف جهان اسامی مختلفی را برای این رشته مطالعاتی بکار می برند. واژه ی تحقیق روانی برای اولین بار در انگلستان بکار برده شد. کلمه پاراپسیکولوژی از واژه آلمانی parapsychologie گرفته شده است. در فرانسه کلمه متاپسیشیک به کار برده می شود. کلمه فراروانی به عنوان یک صفت، مناسبت بیشتری با پاراپسیکولوژی دارد تا فوق طبیعی، که متضمن یک فرض نادرست در مورد «طبیعی بودن» است. اما کلمه psi در حال حاضر به عنوان یک صفت، یعنی روحی یا ماورائی به کار برده می شود.
هر نامی که برای این رشته نسبتا” جدید مطالعاتی در نظر گرفته شود، استعدادها خود به خوبی توصیف کننده ی معنای خود می باشند. این استعدادها انسان را قادر می سازند تا با دنیای اطراف خویش، بدون کمک احساسات و عضلاتش، رابطه برقرار سازد. از لحاظ شخص دریافت کننده، اطلاعات از راه های فوق حسی که ادراک فوق حسی نامیده می شود دریافت می شود. از لحاظ شخص فرستنده، این استعداد با نام تأثیر ذهن بر روی ماده یا «سایکوکنیسیس» شناخته می شود. تأثیر ذهن بر روی ماده به شخص امکان می دهد بدون استفاده از سیستم جنبشی بدن، یعنی عضلات و غده های بدنش، بر روی محیط خود تأثیر بگذارد.
دو نوع تأثیر متقابل ماورائی، یعنی pkو esp،تمامی زمینه پوشیده شده توسط پاراپسیکولوژی را تا امروز تشکیل می دهند. ارتباط دو طرفه را می توانیم «احساس جنبشی فراحسی» بنامیم تا آنرا از «تأثیر متقابل حسی جنبشی» که عمدتا” بر روی آن تکیه می شود، متمایز نمائیم. برای متمایز ساختن انواع مختلف استعدادهای ماورائی که در عمل اتفاق می افتد، هر کدام از انواع اصلی استعداد ماورائی به سه گروه خاص به ترتیب زیر تقسیم می گردد.
منبع: کتاب سفر به ماوراء – تالیف: ریچارد کاوندیش – جی بی راین