هرکسی موفق شود هر لحظه ای که اراده کند به سرعت و بسیار راحت حداقل 5 دقیقه جریان فکری خود را قطع کند، به زودی به مرحله تجرید مطلق نزدیک میشود.
برای 5 تا 10 حتی 20 دقیقه کاملا جریان فکر خود را قطع میکند و فعالیت وجدان نیز در مقایسه با وضعیت عادی کاهش می یابد. به طوری که همانند چراغ کوچک و ضعیفی در برابر نوری بسیار شدید عمل خواهد کرد.
برخی از نویسندگان تجرید را خلاء ذهنی نامیده اند. توصیه میکنیم که مدت انقطاع فکر را با تمرین به 30 دقیقه برسانید.
بدین ترتیب اعتماد، قدرت و دقت گرانبهایی برای مهار فعالیت روانی و موثر خود به دست می آورید. فعالیتی که مولد همان انرژی است که از آن انوار نفوذ نامرئی ساطع میشود. پس از آن به سادگی میتوان به این نفوذ جهت درست و اصولی داد و بدین گونه بر کلیه غرایز ، انگیزه ها، عواطف و تلقین های طبیعی که موجب انحراف این جهت میشود، پیروز شد.
حال که خواننده موفق شده است طبق اراده خود جریان افکارش را قطع کند، پس میتواند از رسوخ هرگونه تصویر ذهنی نامطلوب به ذهن خود نیز جلوگیری کند و دیگر اجازه ندهد افکاری که به جذابیت مانیتیسم شخصی او لطمه میزند، در ذهنش باقی بماند.
از این به بعد فقط اندیشه های فعال، استوار، نیورمند و راستی و درستی را میپذیرد. به این ترتیب هرگونه حس خصومت نسبت به دیگران را چگانه و پوچ میشمارد.
حال، تشعشعات نامرئی او که بدین صورت تحت اراده خود در آورده است به خودی خود و بدون نیاز به عملیات مخصوص و فقط براثر خصیصه ذاتی یعنی براثر خصایص جدایی ناپذیر خود و انعکاس هماهنگ ثمر بخش خواهد بود.
در واقع، به قول ترنبل: نیکی ها به خودی خود به سوی او روی خواهند آورد.
اگر حالت تجرید و از خود بی خود شدن به مدت تقریبا طولانی ادامه یابد، مرحله انتقال و عینیت بخشیدن افکار به صورت ظاهر آغاز میشود.
نخستین حسی که در این مرحله به آزمایشگر دست میدهد، از دست دادن تماس و ارتباط مادی با قلمرویی است که جسم فیزیکی انسان در آن قرار دارد.
چنین به نظر میرسد که در چند سانتی متری این قلمرو، شناور است. مجموعه روح و روان انسان که در جلد جسم کوکبی قرار دارد، میکوشد تا به تدریج خویشتن را از این پوشش های جسمانی و نفسانی رها و به طور افقی صعود کند. به هیچ وجه لازم نیست که برای پرورش مانیتیسم شخصی ، این قوا را تفکیک کنید.
به علاوه هنگامی که انسان بخواهد و لازم باشد که به گفته دانشمندان قدیم، از این حالت خارج شود باید به تمرینهای طولانی بپردازد.
لازم است به خوانندگان متذکر شویم که این حالات نه غیرطبیعی است نه ترسناک، حتی به هنگام خواب طبیعی هم کم و بیش ناخودآگاه مقداری از احساسات و عواطف ما ابراز میشود.
منبع: کتاب مانیتیسم شخصی – اثر پل ژاگو
