نقد بازی فضای مرده 3
قبلا بازی فضای مرده 1 را نقد کرده بودیم، امروز از روزنامه جام جم، ضمیمه کلیک، نقد بازی فضای مرده 3 را برایتان منتشر میکنیم:
فضای مرده | تجربه ای ایده آل برای طرفداران بازی های دونفره
سیاوش شهبازی
تازه ترین عنوانی که وادی دونفره (co op) را تجربه کرده و در این راه بسیاری از ارزش ها را قربانی کرده قسمت سوم از سری فضای مرده است.بخش تک نفره بازی آن عمق همیشه را ندارد.
صحنه هایی که قسمت دوم بازی را کم و بیش به یک کلاسیک تبدیل کرده و همه را چشم انتظار قسمت سوم گذاشته بود،در این قسمت دیده نمی شود و گیم پلی ( حداقل در بخش تک نفره )آنقدر کم و کاستی دارد که هر تازه واردی را از بازی منزجر کند ناگفته نماند که قدیمی ها نیز به عشق هسته گیم پلی که از نسخه قبل به جا مانده آن را تحمل می کنند .
اگر نسخه قبل را بازی کرده باشید قطعاً صحنه هایی مانند لحظه تبدیل شدن هم سلولی آیزاک کلارک به یک نکرومورف را ابتدای بازی به خاطر می آورید.معماهای فوق العاده ای در بازی نیز دیده می شد که خیلی از گیمرها را تا حدودی امیدوار کرد؛امیدوار به این که گرچه کپکام از (شیطان مقیم )یک ماشین پول سازی ساخته،اما بالاخره یک عنوان قدرتمند برای احیای آن سبک وحشت آفرین و معما گونه قدعلم خواهدکرد.
در فضای مرده 3 از این صحنه ها نخواهید دید.دو قسمت قبلی و جستجوی آیزاک کلارک به دنبال نامزد گمشده اش با پیدا شدن او،به یک مثلث عشقی تبدیل می شود.بقیه بازی از کلیشه های بشدت نخ نمای هالیوودی پر شده است.
در صحنه های انتهایی بازی نیز شاهد قطع و وصل شدن سنگ ها و صخره ها و تشکیل پلتفرم هایی برای حرکت به سوی رئیس نهایی بازی هستیم که به سبک بازی های اکشن ـ ماجرایی مانند dmc طراحی شده است و هیچ جایی در یک عنوان علمی ـ تخیلی ندارد.
دیالوگ ها بشدت بی محتوا بوده و فقط در پیغام های ضبط شده می توانید کمی حرف های جالب پیدا کنیدکه همان ها نیز به واسطه اغراق و بی محتوا بودن داستان،جذابیت خود را از دست می دهند.
اگر بخواهیم تمام این حرف ها را در یک جمله خلاصه کنیم، می توانیم بگوییم الکترونیک آرتز دقیقاً همان افتضاح داستانی را به مخاطب تحویل داده که کپکام در عنوان مضحک resident evil 5 (می گوییم الکترونیک آرتز، چون کاملاً واضح است تصمیم دونفره کردن بازی از کجا آب می خورد) تمام بخش داستانی و تعدادی از مأموریت ها فقط به شکل دونفره قابل دسترسی است که به پس زمینه داستانی شخصیت تندخوی جان کارور می پردازند.
از داستان که بگذریم،فضای مرده صلابت ظاهری گذشته خود را حفظ کرده است.رنگ ها قابل تشخیص و واضح است.تقریباً هیچ بافت بدشکل یا ناقصی در بازی دیده نمی شود.صحنه های داخل فضا نیز عالی از کار در آمده اند،اما در این بین شاهد انیمیشن چهره بسیار بدی هستیم که مانند خروسی در دسته مرغ ها قابل تشخیص است!
در مقابل صدا پیشگان بهتر کار کرده اند. موسیقی اصل بازی مانند همیشه برای مضطرب کردن بازیکن کم نمی گذارد و افکت های صوتی نیز به خوبی در دل کار جای گرفته است، اما طراحی مراحل ضعیف، باعث شده آن طور که باید نباشد.
در چند جای بازی هم موسیقی های بی ربطی به گوش می رسد. البته شلیک کردن در این عنوان و قطع عضو نکرومورف ها مانند قبل جذاب و خوشایند است.با وجود تمام کم و کاستی ها ،سیستم تیر اندازی بازی یک تنه می تواند تاحدودی ضعف بازی را جبران کند.
سازندگان سیستم جالبی برای ترکیب اسلحه تدارک دیده اند که حسابی بازیکن را مخصوصاً در حالت دونفره به وجد می آورد؛ هرچند بندرت سلاح تازه ای در این قسمت دیده می شود.
جداسازی اسلحه قدیمی و ترکیب دلخواه آنها کار بزرگی نیست و در این زمینه بازی dead rising2 حق مطلب را خیلی بهتر ادا کرده است.اما به هرحال، جستجوی نقشه های مراحل و تحمل مأموریت های بشدت ملال آور و تکراری برای کسب قطعات تازه و ساخت سلاح دلخواه،خالی از لطف نیست.
هر سلاح از یک دسته،دو قطعه اصلی (در برخی یکی)و یک سر برای هریک تشکیل شده است.این قطعات و سرها متنوع بوده و با تنوع زیاد مهمات و حالت آتش،خلأ حضور سلاح جدید را پر کرده است.
می توانید دو قطعه خاص دیگر شامل انواع دوربین و تقویت کننده (مانند اسید و کند کننده )به سلاح خود بیفزایید. همچنین اجازه افزودن حداکثر هشت تقویت کننده را که موجب افزایش خشاب،سرعت خشاب گذاری،قدرت آتش و … می شود،به سلاح خود اضافه کنید.
یکی از انتقادات وارد به بازی مربوط به نداشتن تعادل است.دشمنان طوری به سمت شما یورش می آورند که انگار از قالب یکی از عناوین devil may cry فرار کرده اند و شما باید با کنترل کند آیزاک آنها را از پا دربیاورید.
البته در سختی معمولی،خیلی دچار مشکل نخواهید شد. فقط باید حواستان جمع باشدکه سر موقع سلامتی تان را تجدید کنید؛اما قطعاً در سختی های بالاتر دفاع به شکل نامعقولی سخت خواهد بود و این سیستم نامتعادل گیم پلی بشدت به آن جوو هم آمیزی که فضای مرده به خاطرش شناخته شده،لطمه می زند .
حمله ناگهانی دشمنان از پشت سر نیز آنقدر رخ می دهد که دیگر از جا پریدن فقط جای خود را به عصبانیت و اعتراض می دهد.اما این اوضاع در حالت دونفره حاکم نیست و اگر با یک دوست بازی را انجام دهید این تندخویی بازی در مقابل بازیکن به یک عنصر جذاب تبدیل خواهد شد.
در حالت دونفره معماهای (ساده و ابتدایی) بازی تغییر می یابد و همکاری توامان هردو نفر را طلب می کند.همچنین بخش های پیدا شده نیز برای هر کس متفاوت خواهد بود تا از بحث های احتمالی جلوگیری شود.
قسمت هایی هم در بازی برای شکستن روتین کار شده که بیشتر به زمین خوردن آن می انجامند.کنترل ضعیف و تقابل های غیرمنطقی، از این سکانس ها و مبارزات با رئیس های بازی تجربه هایی ضعیف ساخته اند.
در نهایت اینکه فضای مرده 3 یک تجربه ایده آل برای طرفداران بازی دونفره بدون توجه به داستان است. اگر بازی را با دقت و برای کشف تمام بخش های آن بازی کنید،اتمام آن حدود 20 ساعت زمان خواهد برد.