عملا” غیر ممکن است که به هر کجا که در دنیای نو قدم گذاریم، نوعی از هنر را مشاهده نکنیم. مبلمان منزل، قالی، ظروف آشپزخانه، اتومبیل، ساعت و حتی البسه همگی «هنر» را به شکلی مجسم می سازند. علت این امر آن است که هر کس طرح چیزی را ریخته، رنگهای گوناگونی انتخاب نموده و سعی کرده آن چیز را جالب توجه و جذاب بسازد.
ولی یک منظور در پشت این نوع هنر وجود دارد _ و آن منظور این است که این اشیاء مورد استفاده و مصرف قرار گیرند. اما چیزی را که ما «هنرهای زیبا» می نامیم منظور متفاوتی با این نوع هنر دارد و آن زیبایی است.
هنرهای زیبا عبارتند از: نقاشی، مجسمه سازی، ادبیات، نمایشنامه نویسی، موسیقی، رقص و معماری. از این هنرها تنها معماری است که پیوسته مورد استفاده است. آرشیتکت ها یا معماران هم باید به جنبه سودمندی و کارآیی بناهای خود و هم جنبه زیبایی آنها بیندیشند.
ولی در هنرهای زیبا نتیجه نهایی مقداری کار سخت و مشکل هنرمند، ممکن است که مطلقا” مورد استعمال نداشته باشد. این هنرها بیشتر برای این منظور خلق شده اند که موجبات رضایت و خرسندی معنوی ما را از زیبایی خود فراهم سازند و همین است و بس. بنابراین یک مجسمه، آهنگ، عکس، نمایشنامه، کتاب و رقص تماما” نمونه هایی از فرآورده های هنرهای زیبا محسوب می گردند.
امروزه با وجود اینکه هنرمندان سعی می کنند که چیزهای تازه ای در تمام رشته های هنرهای زیبا خلق کنند، ولی روشها و تولیدات سنتی تمام هنرهای زیبا کلا” زمینه های مشترکی دارند. برای هر چیزی طرحی دارند. طرح می تواند با صدا، سنگ، کلمات، مواد و مصالح ساختمانی خطوط و رنگ نقاشی تهیه گردد. کار هنرهای زیبا به طرح ریزی بستگی دارد، و برابر این طرح، خالق یا هنرمند وزن، توازن و هم آهنگی بکار می برد.
وزن از تکرار کم و بیش منظم صداها، رنگها، شکل ها و حرکات مشابه بوجود می آید. توازن عبارت از ترتیب و تنظیم کار هنرمند است بطوری که نتیجه بنظر ما درست می آید، و هم آهنگی قرار دادن چیزها به نحوی است که وابسته به یکدیگر باشند. البته این سه عامل افکار و نظریاتی است که هر هنرمند در رشته هنرهای زیبا، در انجام آن سعی و کوشش می کند.
منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 1
