مخترع دوربین عکاسی کیست؟

با یک دوربین عکاسی شما عکس برمی دارید و سپس آن را می دهید تا برایتان ظاهر کنند. این کار بقدری آسان صورت می گیرد که دیگر به شما مجال فکر کردن نمی دهد تا بیندیشید که بشر صدها سال تجربه و آزمایش به کار برده، تا توانسته بر انجام این کار پیروز گردد.

هنر عکاسی چیزی نبود که تنها به دست یک نفر پدید آمده باشد. برای آنکه شما اندکی به تاریخچه ی این فن آگاه شوید، ما خلاصه ای از رویدادهای مهمّی را که در جریان پیدایش آن نقش داشته اند، برایتان بازگو می کنیم.

در قرن های 11 تا 16 بشر از یک اطاقک تاریک همچون چیزی شبیه به دوربین استفاده می کرد.

برای این منظور اطاق کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمی یافت، آماده می کردند و با استفاده از یک روزنه و منشور، تصاویر صحنه های خارج از اطاق را بر روی دیوار یا پرده ای، در داخل، منعکس می نمودند.

البته این برای نمایش و سرگرمی مردم بود و هرگز کار عکاسی را انجام نمی داد.

به سال 1568 دانیِلّو باربارو این اطاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه ی قابل تغییری مجهز نمود. بدین وسیله می توانست تصاویر را واضح تر به درون اطاق انعکاس دهد.

در 1802 توماس وِج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوصی تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند.

این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می گرفت، رنگ اصلی خود را از دست داده، به کلّی سیاه می شد.

آنگاه چون بر روی این کاغذ، تصویر یا جسمی را قرار می دادند، قسمتهایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می ماند و اما سایر قسمت های کاغذ، سیاه می شد. بدین گونه شبحی از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی می شد.

بدین طریق تصویری به دست می آمد که البته آن نیز به مجرد نور دیدن، رنگ خود را می باخت و کاغذ یکپارچه سیاه می شد.

در 1816 جوزِف نیِپس با یک جعبه ی جواهرات یک دوربین بسیار ابتدایی ساخت و آن را با ذرّه بین میکروسکوپی مجهز نمود. با این دستگاه او می توانست فقط عکس های منفی بردارد.

سرانجام، ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که توانست عکس های مثبت هم بردارد، عکس هایی که ثابت و دایمی هم باقی می ماندند. این رویداد به سال 1835 رخ داد.

به سال 1839 لوئی داگِر سبک خاصی به نام «داگِرِ ئوتیپ» در هنر عکاسی به وجود آورد. وی تصویر را بر روی یک ورق نقره ای منعکس می نمود.

به مرور زمان، این فن پیوسته رو به رشد نهاد و در طول سال های زیادی مراحل بسیاری را پیمود، بطوریکه نمی توانیم همه ی آنها را در اینجا بازگو کنیم. زیرا در این صورت ما با مسائل فنی و دشواری روبرو خواهیم شد.

سرانجام به سال 1888 شرکت ایستمِن دوربینی به بازار عرضه کرد که کار عکسبرداری را برای همه آسان می نمود. این دوربین با یک حلقه فیلم که قبلا” در آن تعبیه شده بود برای گرفتن صد عدد عکس، فروخته می شد. این شیوه ی عکسبرداری به نام کداک شهرت گرفت.

ابعاد عکس های کداک حدود 6 سانتی متر بود. پس از آنکه مشتری عکسهای خود را می گرفت، دوربین را به محلی به نام راچِستِر تحویل می داد. در آنجا فیلم ها را چاپ می کردند و در ضمن در همان دوربین یک حلقه فیلم جدید می انداختند تا مجددا” مشتری بتواند عکسبرداری کند.

پیدایش این نوع دوربین سرآغاز عکسبرداری به سبکی بود که به پیروی از آن امروزه میلیون ها میلیون عکس هر ساله در نقاط پراکنده ی جهان، برداشته می شود.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد 2