نقد بازی فار کرای 3

بازی فار کرای 3 یک بازی اکشن اول شخص ماجرایی جهان باز است که جزو بازی های موفق سال 2012 محسوب می شود. بازی نکات مثبت زیادی دارد و چند نکته منفی هم دارد که در برابر کیفیت خوب بازی، قابل چشم پوشی هستند.

اولین چیزی که در بازی فار کرای نظر شما را به خود جلب میکند، گرافیک و داستان بازی است.

گرافیک بسیار عالی است و از بازی هایی که تا سال 2012 آمده بودند مانند بازی کرایسیس یا اساسینز کرید 3 بالاتر است.

آب در این بازی بسیار واقعی و زیبا طراحی شده است که از ویژگی های مثبت موتور بازی، Dunia 2 می باشد. من در هیچ بازی منتشر شده تا آن سال و حتی در توم ریدر 2013 چنین آبی را در بازی ندیدم.

این بازی برای پلی‌استیشن ۳، پلی‌استیشن ۴، ایکس‌باکس وان، ایکس‌باکس ۳۶۰ و مایکروسافت ویندوز منتشر شده است.

داستان بازی فار کرای 3: (بدون اسپویل)

همانطور که گفتم داستان نقطه قوت این بازی است، بنابراین چیز زیادی از آن نمی گویم. نقش اول بازی که جیسون نام دارد، به همراه برادر و دوستانش برای تفریح به یک جزیره خطرناک قدم گذاشته است. در این جزیره گرفتار دزدان دریایی می شود و برای نجات خود و بقیه تلاش میکند.

داستان شبیه بازی GTA و اساسینز کرید به شکل جهان باز روایت میشود. یعنی شما باید به گوشه و کنار جزیره بروید و ماموریت ها را به انجام برسانید.

من به شخصه از سبک جهان باز خوشم نمی آید. به همین خاطر در این سبک، کافیست کمی مشکلات بازی اذیتم کند تا به راحتی بی خیال آن بشوم، این اتفاق در یکی از ماموریت های بازی Sleeping Dogs افتاد و اوایل بازی، آن را رها کردم.

اما فارکرای به خاطر کیفیت خوبی که داشت توانست مرا مجذوب خود کند.

مشکلات بازی FAR CRY 3:

فارکرای شباهت های زیادی به بازی just cause دارد و سبک بازی و ماموریت ها هم اکثرا به آن بازی شباهت دارند، با این تفاوت که just cause یک بازی سوم شخص است و یک قلاب برای پرش و بالا رفتن از صخره و چسبیدن به وسایل نقلیه دارد، که گشت و گذار در محیط را آسان تر کرده است.

فار کرای اول شخص است و اصولا بازی اول شخص نباید این سبکی باشد چون داخل صخره و لابه‌لای درخت ها ممکن است گیر کند و از آنجایی که یوبی سافت سازنده بازی است، دقیقا همینطور هم میشود و باید مراقب باشید جاهای ناجور نروید که گیر کنید!

فارکرای مانند سایر ساخته های یوبی سافت، باگ هم دارد. البته تعداد باگ ها زیاد نیست ولی احتمالا به چندتایی باگ بر خواهید خورد.

یک مشکل این بازی health bar یا جان دشمن هاست. دشمن ها با اینکه افراد بومی هستند و لباس ضد گلوله هم به تن ندارند اما به راحتی نمی میرند و شما باید حداقل هفت هشت تیر به آنها بزنید! درصورتی که جان شما خیلی کمتر است و راحت تر کشته میشوید!

اینکه دشمن ها به راحتی نمیرند، اگر در بازی مثل کال آو دیوتی باشیم که خودمان هم به راحتی نمیریم، مشکلی نیست، و اگر مثل بازی اسپک اپس یا کانتر، هم ما و هم دشمن به شدت آسیب پذیر باشیم باز هم قابل قبول است. ولی اینکه فقط ما آسیب پذیر باشیم واقعا نامردی است و ممکن است اعصاب خورد کن شود.

این مورد را من در بازی رزیدنت اویل: عملیات راکون سیتی دیدم و فقط عشق به رزیدنت باعث شد که تا آخر آن را بازی کنم. در آن بازی زامبی ها ارتقاء یافته بودند و انواع سلاح، از شات گان گرفته تا اسنایپر در دست داشتند! و چون زامبی بودند، مثل دشمن عادی با چند تیر هم نمیمردند و باید یک خشاب روی آنها خالی میکردید!

این واقعا اذیت کننده بود، اگرچه منطقی بود.

در واقع آنها چون زامبی بودند به راحتی نمیمردند، با این حال مبارزه با یک زامبی که تا دندان مسلح است کیف چندانی ندارد، و اکثر گیمرها زامبی های کلاسیک رزیدنت اویل را ترجیح میدهند. ضمن اینکه شما تنها هم نبودید و در هر حال بازی به صورت چند نفره انجام میشد و یاران شما هوش مصنوعی خوبی داشتند و شما را در مبارزه با زامبی ها تنها نمیگذاشتند.

ولی در فار کرای 3، عمر زیاد دشمن ها منطقی نیست. چرا باید یک فرد که تی شرت به تن دارد با ده گلوله بمیرد؟! در صورتی که قهرمان داستان با دو یا سه گلوله میمرد!

بد نیست اشاره ای کنیم به گان فایت اسپک اپس. این یکی از قدیمی ترین بازی های اکشن سوم شخص بود که به صورت کوآپ انجام میشد و برای پلی استیشن 1 عرضه شده بود. آن زمان وقتی این بازی را انجام میدادم، دو چیز نظرم را به خود جلب کرد. اول گرافیک بسیار خوب بازی و دوم آسیب پذیری شدید دشمنان در برابر گلوله.

به اولین دشمن بازی که برخوردم یک تیر شلیک کردم، صدای شلیک شنیده شد و دشمن فریادی زد و به زمین افتاد و مرد! به همین سادگی! عین واقعیت.

این باعث شد که بازی به شدت واقعی به نظر برسد. در نسخه جدید این بازی به نام Spec Ops: The Line که پس از سالها منتشر شد، باز هم تا حدودی این ویژگی وجود داشت، نه دشمن ها ترمیناتور بودند و نه شما. اما در فار کرای، دشمن ها عین زامبی های رزیدنت اویل به راحتی نمی میرند درصورتی که شما نمی توانید همانند کال آو دیوتی به دل دشمنان بزنید و حتی از راه دور هم ممکن است به راحتی کشته شوید.

این اکشن بازی را کم کرده است و سعی کرده است شما را به مخفی کاری وادار کند.

ایراد دیگر بازی به نظر من منوی پیچیده و UI آن است. مدتی طول میکشد تا شما بفهمید نحوه فروختن آیتم ها و آپگرید کردن و غیره چگونه است. البته من نسخه های قبلی فارکرای را بازی نکرده ام، شاید برای گیمرهای نسخه های قبلی، چندان پیچیده نباشد.

فیزیک بازی نیز چندان قوی نیست. البته طوری نیست که شما را اذیت کند یا متوجه ضعف آن بشوید، اما در مقایسه با کرایسیس 1 که بازی بسیار قدیمی تری است، امتیاز پایین تری میگیرد. در کرایسیس 1 محیط تخریب پذیری بسیار بیشتری داشت. من از فارکرای که به صورت اختصاصی در جنگل ها جریان دارد، انتظار همان تخریب پذیری و حتی بیشتر از کرایسیس را داشتم ولی اینطور نبود.

یک سری المان های یوبی سافتی را شما در این بازی احساس میکنید. مثلا نقشه شباهت هایی به بازی اساسینز کرید دارد، حتی شما می توانید به قسمت هایی از نقشه تله پورت کنید تا مجبور نباشید مسیر طولانی را طی کنید، اما این کار در اساسینز منطقی ایجاد شده بود به این شکل که راه های مخفی وجود داشت که شخصیت بازی وارد آنها میشد، و از هر جایی مثلا جلوی دکان لباس فروش نمیشد یکهو تله پورت کرد به جای دیگری از نقشه! اما در فار کرای از هر کجا می توان این کار را انجام داد، فقط مقصد محدودیت دارد.

لودینگ بازی هم همانند اساسینز است. دقیقا بعد از کمی بازی کردن، خودتان حس خواهید کرد که چه زمان هایی بازی نیاز به لودینگ خواهد داشت.

نکات مثبت بازی فارکرای 3:

مخفی کاری بازی فارکرای بسیار عالی کار شده است. کسانی که عاشق این سبک هستند مطمئنا از آن لذت خواهند برد و کسانی مثل من که چندان از این سبک خوششان نمی آید، ولی باز هم به علت کیفیت خوب بازی، آن را بدون هیچ مشکلی انجام خواهند دارد.

در بخشی از بازی برای رفتن به قسمتی باید به صورت مخفیانه حرکت میکردم. در مسیر یک سرباز بالای برجک ایستاده بود و باید او را از بین میبردم تا بتوانم از آنجا عبور کنم. از دور نمیتوانستم شلیک کنم چون صدای شلیک را بقیه دشمن ها میشنیدند. تنها راه این بود که از پله های برجک بالا بروم و با چاقو او را بکشم ولی او طوری ایستاده بود که پله ها را میدید و لو میرفتم.

همینطور که به محیط نگاه میکردم، دیدم ماری پایین برجک در حال کش و قوس آمدن است! کمی عقب رفتم و پشت درختی قائم شدم. سنگی نزدیک مار پرتاب کردم. سرباز، صدای سنگ را شنید و از برجک پایین آمد، به سمت مار رفت و ناگهان مار او را نیش زد و مرد!

این صحنه لذت بخش شبیه کارهایی بود که در هیتمن انجام میدهیم.

از نظر گیم پلی، فارکرای نقص خاصی ندارد. از نظر گرافیک هم همانطور که گفتم عالی است. یک ویژگی مثبت دیگر، در گرافیک بازی مربوط به آتش است.

 غیر از آب که گفتم، آتش واقعی ترین چیزی است که تا آن سال در بازی ها وجود داشته است. از نظر ظاهری آتش بسیار واقعی است و از نظر عملکرد هم خیلی خوب برنامه نویسی شده است. هرچیزی که قابل اشتعال باشد اگر نزدیک آتش قرار بگیرد، آتش به آن سرایت میکند.

اگر شما یک بمب آتشزا روی زمین بیاندازید، اگر علفزار باشد، علف ها یکی پس از دیگری مشتعل میشوند و این بسیار جالب توجه است.

خود شما نیز اگر با آتش تماس پیدا کنید، آتش میگیرید و باید فورا با مش کردن یک کلید، خود را خاموش کنید وگرنه خواهید مرد.

البته آتش با این کیفیت عالی که طراحی شده است، در گیم پلی و داستان بازی هم از آن استفاده میشود.

مردن در این بازی زیاد اتفاق می افتد. بازی کمی سخت است. اگر گیمر قدیمی هستید و از بازی های امروزی که بسیار ساده شده اند خوشتان نمی آید، فارکرای گزینه مناسبی برای شماست.

ماموریت های بازی متنوع هستند و اصلا تکراری نمیشوند. همچنین صحنه های متوهم شدن شخصیت بازی، بسیار جالب و جدید است.

یک نکته قوت دیگر بازی، وجود حیوانات وحشی و خطرناک است. این در بازی اساسینز کرید 3 هم بود ولی تعداد این حیوانات خیلی کمتر بود. اما در اینجا گراز ، خوک، مار، یوزپلنگ و حیوانات متنوعی به شما حمله میکنند.

جالب است که همه آنها رفتار مشابهی ندارند بلکه هرکدام ویژگی خاص خود را دارند، برخی از آنها کلا توی مود حمله هستند مانند یک مار سمی، بنابراین اگر به آن نزدیک شوید حتما به شما حمله میکند ولی بعضی از آنها مانند خوک ها در حالت عادی کاری به شما ندارند مگر وارد حریم آنها شوید و آن ها را بترسانید، در اینصورت حمله میکنند.

قطعا بازی فارکرای 3 نسبت به سالی که عرضه شده است؛ در مجموع از تمام بازی های آن زمان یک سر و گردن بالاتر بوده است.

فارکرای 3 بازی کنیم یا نه؟

اگر از بازی هایی به سبک جی تی ای خوشتان می آید در انتخاب فارکرای 3 درنگ نکنید. بازی از نظر داستانی و گرافیک عالی است و گیم پلی نسبتا خوبی هم دارد. ماموریت ها به هیچ وجه تکراری نمی شوند. بازی چالش برانگیز هم هست و برخی اوقات باید کمی بیشتر تمرکز کنید تا بتوانید مرحله را پشت سر بگذارید.

وسایل نقلیه هم در جای جای بازی نهفته اند که هر کدام لذت خاص خود را دارند. پرواز با کایت هم بسیار عالی است و از ارتفاع وقتی به همه چیز نگاه میکنید، گرافیک بازی خودنمایی میکند. طراحی محیط های بازی نیز به خوبی انجام شده است.

بازی فارکرای 3، امتیاز IMDb 8.9 از 10 و امتیاز 9 استیم از 10 را دارد که بسیار خوب است.

برای اجرای این بازی به سیستمی حداقل با پردازنده چهار هسته ای، رم 4 گیگ و گرافیک 2 گیگ نیاز دارید.

خوشبختانه بازی تنظیمات گرافیکی بسیار دقیقی دارد و می توان آن را برای اکثر سیستم ها بهینه کرد.

نویسنده نقد: ایمان صدیقی