در برخی از موارد هیپنوتیزور ممکن است شرایط انجام کاری را برای فردی راحت تر کند و یا از طریق تلقینی کارایی یا قابلیت او را در انجام کاری افزایش دهد. در طول جنگ جهانی دوم نویسنده (واتکینس) به عنوان یک روان شناس نظامی در ارتش و جبهه های جنگ خدمت می کرد. در یک زمان بر روی یک سرباز ساده، در شرایط خلسه ی هیپنوتیزمی تلقین کردم که قدرت دید و مهارت هدف گیری او به صورت بسیار بالایی افزایش و بهبود پیدا می کند. در همان روز، مهارتها و کارایی های بسیار بالایی از آن سرباز دیده شد، طوری که براساس نمرات و طبقه بندی های معمول در ارتش، او به عنوان پرابهت و پرافتخار «expert» را کسب کرد. این معیاری و امتیازی از کارایی بود که پیش از این او هرگز به آن نرسیده بود.
این افزایش قابل ملاحظه _ولی موقتی_ در کارایی با هیپنوتیزم مضمونی است که پیش از این هم بارها نشان داده شده است. بنابراین، برای اثبات آن نیازی به تأکید و تکرار نیست. باری، به نظر می آید که لازم باشد پژوهش ها و آزمایش های بیشتری در شرایط جانبی این نوع آزمونها، متن تلقینات آنها، مقایسه متن تلقینات تأثیر گذار متنوع و زمان استمرار آثار تلقینات به عمل بیایند تا به نتایج و روشهای بهتر، مؤثرتر و طویل الاثرتری دست یابیم.
در شرایط کنونی اختلافات بسیار زیادی در زمینه تعیین مدت استمرار تلقینات بعد از هیپنوتیزمی وجود دارد. گزارشی در دست است، تلقینی که در شرایط هیپنوتیزم به فردی ارائه داده شده بود، آثار مثبت آن تا 30 سال بعد استمرار و ادامه داشته است.به این نکته هم بایستی توجه داشت که در برخی از موارد هدف ارائه تلقین، مستقیما” تغییر یک رفتار یا انجام یک عمل است. مثلا”:«تو از آن صندلی که بر روی آن نشسته ای برمی خیزی و یک خمیازه می کشی». در یک شکل دیگر از تلقین، راجع به ایجاد شرایطی تلقین می شود که در آن رفتار مورد نیاز تحقق پیدا می کند.
مثلا” اگر بگوئیم:«عضلات بدن تو احساس خستگی می کند» سوژه ممکن است از صندلی خود برخیزد، به عضلات بدنش کشش بدهد و خمیازه ای هم بکشد.
منبع: کتاب روش های درمانی هیپنوتیزم – ترجمه دکتر جمالیان
